www.rzeczpospolita2015.fora.pl

Mikołaj Liściowski

Sejm wybiera jednego członka Trybunału Konstytucyjnego. (skończyła się kadencja Stanisława Biernata).
Kandydature może złożyć 50 posłów lub prezydium sejmu.
Czas na zgłaszanie kandydatur do godziny 15:00 9 grudnia.

Mikołaj Liściowski

Nowa Prawica zgłasza kandydaturę Edwarda Ośko:
Edward Ośko (ur. 13 stycznia 1957 w Podebłociu) – polski polityk i adwokat, poseł na Sejm V kadencji.
W 1980 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1981 do 1982 pracował w Przedsiębiorstwie Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Olsztynie. W 1983 podjął pracę w Prokuraturze Rejonowej w tym mieście. W latach 1990–1993 był zastępcą prokuratora rejonowego. Od 1993 do 2002 wchodził w skład kolegium Regionalej Izby Obrachunkowej. Od 1995 prowadzi własną kancelarię adwokacką. W latach 2002–2005 zasiadał w Radzie Miasta Olsztyn.
Należy do Akcji Katolickiej. W 2005 uzyskał mandat poselski z listy Ligi Polskich Rodzin z okręgu olsztyńskiego liczbą 5725 głosów. W 2007 powrócił do pracy zawodowej.
Proszę o poparcie.

Paweł Dziekanowski

Prawo i Sprawiedliwość zgłasza kandydaturę Krystyny Pawłowicz:

Krystyna Pawłowicz (ur. 14 kwietnia 1952 w Wojcieszowie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk prawnych, w latach 2007–2011 sędzia Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII, VIII kadencji.

W 1976 ukończyła studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W drugiej połowie lat 70. została pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Administracyjno-Prawnych na tym wydziale. W 1979 ukończyła aplikację sędziowską. Uzyskała stopień doktora nauk prawnych, a w 2005 habilitowała się na podstawie rozprawy zatytułowanej Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli. Studium publicznoprawne.
W latach 2007–2011 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego, zaś w latach 2011–2012 na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz kierownika Katedry Publicznego Prawa Gospodarczego na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni. Jest wykładowcą w Wyższej Szkole Administracji Publicznej w Ostrołęce.
Brała udział w rozmowach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej, jest współautorką ustawy o zgromadzeniach z 1990. W okresie rządu Jana Olszewskiego pracowała w Biurze Prasowym Rządu. 14 listopada 2007 Sejm wybrał ją na stanowisko członka Trybunału Stanu. Rekomendującym klubem parlamentarnym było Prawo i Sprawiedliwość.
W 2008 zakwestionowała zgodność traktatu lizbońskiego z Konstytucją RP. W 2009 weszła w skład rady nadzorczej Telewizji Polskiej.
W wyborach parlamentarnych w 2011 była bezpartyjną kandydatką i liderem listy PiS do Sejmu w okręgu siedleckim. Uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 681 głosów. Została przedstawicielką Sejmu VII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa.
W roku 2017 została wiceprzewodniczącą KP PiS.
Publikuje m.in. w „Naszym Dzienniku” i „Rzeczach Wspólnych”, jest także publicystką Radia Maryja.
Jest niezamężna i bezdzietna. Mieszka w Warszawie.

Wybrane publikacje:

*Wspólnotowy dorobek prawny a standardy państwa demokratycznego, „Forum Prawnicze” Tom 2, 2010, s. 3–18.
*O niektórych skutkach europeizacji publicznego prawa gospodarczego, „Studia Iuridica” Tom 48, 2008, s. 185–195.
*Konstytucyjne a ustawowe pojęcie przedsiębiorcy, „Przegląd Legislacyjny” nr 2, 2007, s. 44–57.
*Złota akcja Skarbu Państwa jako instytucja prawa publicznego, „Państwo i Prawo”, nr 2, 2007, s. 30–40.
*"Organizacja międzynarodowa" i "prawo" przez nią stanowione w świetle zasad Konstytucji RP, „Kwartalnik Prawa Publicznego” nr 3, 2002, s. 53–81.
*Sądowa kontrola działań NIK wobec przedsiębiorców niepublicznych, „Kontrola Państwowa” nr 1, 2002, s. 113–130
*Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli: studium publicznoprawne, Liber, Warszawa 2005.
*Wolność gospodarcza, [w]: Prawo Gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, s. 53–80, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1998.

Anna Radziwiłł-Schmidt

Polska Partia Ludowa zgłasza kandydaturę Krzysztofa Kwiatkowskiego na członka Trybunału Konstytucyjnego.

Krzysztof Kwiatkowski (ur. 14 maja 1971 w Zgierzu) - polski polityk i urzędnik, w latach 2009-2011 minister sprawiedliwości w pierwszym rządzie Donalda Tuska, w latach 2009-2010 także prokurator generalny, w latach 2013-2015 prezes Najwyższej Izby Kontroli. Senator VII kadencji, poseł na Sejm VII i VIII kadencji.

Ukończył Szkołę Podstawową im. Ludwika Waryńskiego, następnie Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica w Zgierzu. W wieku 17 lat wstąpił do Federacji Młodzieży Walczącej. Studia rozpoczął na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, studiowanie na pewien czas przerwała mu choroba nowotworowa. Studia ukończył na Uniwersytecie Warszawskim uzyskując tytuł magistra prawa. Działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, był członkiem władz krajowych stowarzyszenia.
W latach 1997–2001 był sekretarzem osobistym Prezesa Rady Ministrów, Jerzego Buzka. Działał w AWS. Należał do Porozumienia Centrum, a potem do Ruchu Społecznego AWS (był szefem Ruchu Młodych RS AWS). Od 2004 do 2013 należał do Platformy Obywatelskiej. Był członkiem zarządu krajowego Polskiego Komitetu Paraolimpijskiego. Został kawalerem Międzynarodowego Zakonu Rycerskiego Świętego Jerzego.

Od 1993 był związany z samorządem terytorialnym. Początkowo był radnym, następnie przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Rady Miejskiej i szefem klubu radnych. Do 2006 zajmował stanowisko wiceprezydenta Zgierza, odpowiedzialnego m.in. za finanse, oświatę, kulturę, sport oraz inwestycje i pozyskiwanie funduszy europejskich.
W 2001 z listy AWSP bez powodzenia kandydował do Sejmu. W wyborach samorządowych w 2006 kandydował na urząd Prezydenta Miasta Łodzi. W I turze uzyskał drugi wynik (27,03% poparcia, 59 946 głosów). W II turze przegrał z Jerzym Kropiwnickim, otrzymując 44,31% głosów. W tym samym roku uzyskał mandat radnego sejmiku łódzkiego, w którym objął stanowisko wiceprzewodniczącego.

W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia PO został wybrany na senatora VII kadencji w okręgu łódzkim, otrzymując 164 151 głosów. Kierował Komisją Ustawodawczą. Po powołaniu Andrzeja Czumy na urząd ministra sprawiedliwości Krzysztof Kwiatkowski 4 lutego 2009 objął stanowisko sekretarza stanu w tym resorcie.

14 października tego samego roku został powołany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego na urzędy ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego w pierwszym rządzie Donalda Tuska. Po ustawowym rozdzieleniu tych funkcji na stanowisku prokuratora generalnego 31 marca 2010 zastąpił go Andrzej Seremet. 11 kwietnia 2010 został członkiem Międzyresortowego Zespołu do spraw koordynacji działań podejmowanych w związku z tragicznym wypadkiem lotniczym pod Smoleńskiem, powołanego przez premiera Donalda Tuska po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku.

W wyborach parlamentarnych w 2011 był kandydatem Platformy Obywatelskiej do Sejmu z trzeciego miejsca w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat poselski, zdobywając 68 814 głosów.

26 lipca 2013 został powołany przez Sejm na prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Jeszcze w tym samym miesiącu złożył rezygnację z członkostwa w PO. 9 sierpnia jego wybór na szefa NIK zatwierdził Senat, w tym samym dniu przestał być posłem na Sejm RP. Urząd prezesa NIK objął 18 dni później. Pełnił ją do 2015 roku.