www.rzeczpospolita2015.fora.pl

Edward Naparstnica

Marszałek Wenderlich:

Wysoka Izbo! Przechodzimy do kolejnego punktu obrad, którym jest powołanie prezesa Narodowego Banku Polskiego. Pani prezydent Maria Stern zarekomendowała na to stanowisko Marka Belkę, dla którego byłaby to druga kadencja. Otwieram debatę.

Leonardo

Panie Marszałku,
Wysoki Sejmie,

Zgadzam się z opinią pani prezydent. Poprzemy tę kandydaturę.

Marek Belka edukację szkolną rozpoczął rok wcześniej, od razu od drugiej klasy szkoły podstawowej. Maturę zdał w wieku 16 lat[3] w IV Liceum Ogólnokształcącym im. Emilii Sczanieckiej w Łodzi. W 1972 ukończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim, po których podjął pracę w Katedrze Ekonomii na tej uczelni początkowo na stanowisku asystenta. W 1978 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1986 habilitował się. W 1994 otrzymał tytuł profesora nauk ekonomicznych. Od 1986 pozostaje równolegle związany z Instytutem Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1993–1997 pełnił funkcję dyrektora tej jednostki. Podejmował również współpracę z prywatnymi wyższymi uczelniami, m.in. z Wyższą Szkołą Humanistyczno-Ekonomiczną w Łodzi.

W latach 1978–1979 i 1985–1986 odbywał długoterminowe staże w Uniwersytecie Columbia i Uniwersytecie w Chicago, zaś w 1990 przebywał na krótkim stażu w London School of Economics. Opublikował ponad 100 prac naukowych, poświęconych głównie teorii pieniądza oraz polityce antyinflacyjnej w krajach rozwijających się. Specjalizuje się w zakresie ekonomii stosowanej oraz współczesnej myśli ekonomicznej. Jest także członkiem Komitetu Nauk Ekonomicznych PAN.

W okresie PRL działał w Zrzeszeniu Studentów Polskich, Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej i PZPR[5] (sekretarz komitetu uczelnianego PZPR na Uniwersytecie Łódzkim w Łodzi).
W 1990 został doradcą i konsultantem w Ministerstwie Finansów, a następnie Ministerstwie Przekształceń Własnościowych i Centralnym Urzędzie Planowania. W 1996 objął stanowisko konsultanta Banku Światowego. Równolegle, w latach 1994–1996, był wiceprzewodniczącym Rady Strategii Społeczno-Gospodarczej przy Radzie Ministrów, a następnie doradcą ekonomicznym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.

W lutym 1997 został powołany na funkcje wicepremiera oraz ministra finansów w rządzie Cimoszewicza, zastępując w nim Grzegorza Kołodkę. Stanowiska te zajmował do października 1997, kiedy ustąpił z urzędu razem z całym rządem po przegranych przez SLD wyborach parlamentarnych.
W październiku 2001 został ponownie wicepremierem i ministrem finansów, tym razem w rządzie Leszka Millera. W okresie swojego urzędowania wprowadził podatek od dochodów kapitałowych, nazwany później "podatkiem Belki". Jeszcze w trakcie kampanii wyborczej zapowiadał ograniczenia wydatków socjalnych; zarzucano mu później, iż tymi wypowiedziami przyczynił się do słabszego wyniku koalicji SLD-UP w wyborach parlamentarnych. Z rządu odszedł z dniem 6 lipca 2002.
Od czerwca do października 2003 pełnił funkcję szefa koalicyjnej Rady Koordynacji Międzynarodowej w Iraku. Od listopada 2003 do kwietnia 2004 był dyrektorem ds. polityki gospodarczej w Tymczasowych Władzach Koalicyjnych w Iraku, odpowiedzialnym za reformę walutową, stworzenie nowego systemu bankowego i nadzór nad gospodarką.
Był związany z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, do partii formalnie należał w latach 1999–2005.

W kwietniu 2004 został zgłoszony jako prezydencki kandydat na następcę premiera Leszka Millera. 2 maja 2004 Aleksander Kwaśniewski oficjalnie powołał go na urząd Prezesa Rady Ministrów oraz przewodniczącego Komitetu Integracji Europejskiej i dokonał zaprzysiężenia jego pierwszego gabinetu. Marek Belka wygłosił exposé w dniu 14 maja, nie uzyskał jednak w Sejmie wotum zaufania.
W tak zwanym drugim kroku, mimo przekładania terminów, nie został przez Sejm zgłoszony żaden kandydat. 11 czerwca 2004 roku prezydent po raz drugi desygnował i powołał Marka Belkę na premiera. 24 czerwca stosunkiem głosów 236:216 Sejm zatwierdził go na tym stanowisku, udzielając wotum zaufania. 15 października 2004 Sejm udzielił ponownego wotum zaufania jego drugiemu rządowi, stosunkiem głosów 234:214. 25 kwietnia 2005, w wyniku dymisji ministra środowiska Jerzego Swatonia, Marek Belka przejął jego obowiązki, zostając p.o. ministra środowiska. 6 maja 2005 wraz z gabinetem podał się do dymisji, po nieprzegłosowaniu w Sejmie uchwały o skróceniu kadencji, jednak prezydent Aleksander Kwaśniewski dymisji nie przyjął. 1 września 2005 Marek Belka został również ministrem sportu po wydzieleniu tego resortu z Ministerstwa Edukacji Narodowej.
Wiosną 2005 roku zadeklarował gotowość do poparcia Partii Demokratycznej oraz uczestniczył w kilku jej spotkaniach. W sierpniu poparł kandydaturę Henryki Bochniarz w wyborach prezydenckich, w wyborach parlamentarnych bez powodzenia kandydował do Sejmu z pierwszego miejsca na liście Partii Demokratycznej w okręgu łódzkim. Nie został jednak członkiem tego ugrupowania.
19 października na pierwszym posiedzeniu Sejmu V kadencji złożył dymisję. Pełnił obowiązki premiera do czasu powołania nowej Rady Ministrów w dniu 31 października 2005.

27 grudnia 2005 został mianowany na stanowisko sekretarza wykonawczego Komisji Gospodarczej ONZ ds. Europy (UNECE); obowiązki na tym stanowisku objął z początkiem 2006. Następnie, w styczniu 2009 roku, został dyrektorem Departamentu Europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego. 27 maja 2010 tymczasowo wykonujący obowiązki Prezydenta RP Bronisław Komorowski wyznaczył go na kandydata na urząd Prezesa NBP. Po ogłoszeniu decyzji o kandydowaniu Marek Belka ustąpił ze stanowiska dyrektora Departamentu Europejskiego MFW. 10 czerwca 2010 Sejm VI kadencji wybrał go na stanowisko Prezesa Narodowego Banku Polskiego, a dzień później – po złożeniu przysięgi – Marek Belka objął urząd.

Mikołaj Liściowski

Panie marszałku!
Wysoka Izbo!
Nowa Prawica zgadza się z propozycją JE prezydent Marii Stern i poprze Marka Belkę. Sprawdził się on jako prezes NBP i naszym zdaniem nic nie szkodzi na przeszkodzie, aby dalej pełnił urząd.

Janusz Siemieńczuk

Władysław Frasyniuk:

Panie Marszałku!
Wysoki Sejmie!

Koło Parlamentarne Postępowej Unii Socjalliberałów poprze kandydaturę Marka Belki na prezesa Narodowego Banku Polskiego. Nie widzę innej osoby, która mogłaby objąć tę funkcję oprócz niego. Przez te kilka lat pokazał on siłę polskiej złotówki, polskiej gospodarki na arenie międzynarodowej w czasach ciężkiego i dotkliwego dla nas kryzysu. Wierzymy, że Marek Belka spełni pokładane w nim nadzieje i będzie dobrze służył naszej Polsce ludowej. Marku liczymy na ciebie i to ty będziesz kolejną kadencję prezesem NBP. W tobie nadzieja, że po czasach kryzysu jaki ogarną cały świat rozruszasz polską walutę i będziesz dążył - mam taką nadzieję - do przyjęcie wspólnej europejskiej waluty.

Dziękuję.

Anna Radziwiłł-Schmidt

Panie Marszałku!
Wysoka Izbo!

Polskie Stronnictwo Ludowe nie widzi przeszkód, dla których Marek Belka miałby nie zostać powołany na drugą kadencję. Wierzymy także w dobre intencje pani prezydent, dlatego zagłosujemy za jego kandydaturą.

Dziękuję.