 |
www.rzeczpospolita2015.fora.pl
Symulacja Polityczna
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Aleksander Niełów
Lewica
Dołączył: 23 Sie 2014
Posty: 879
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
 Wysłany: Wto 13:20, 30 Gru 2014 Temat postu: [rząd] o zmianie Ordynacji podatkowej i p.p.s.a. |
|
|
Eugeniusz Czykwin
Przechodzimy do debaty nad rządowym projektem ustawy o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
| Cytat: | Ustawa
z dnia...
o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
Art. 1.
W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 13. §2 po pkt 5 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 6 i 7 w brzmieniu:
"6) organ właściwy w sprawach opinii zabezpieczających;
7) organ właściwy w sprawach przeciwdziałania unikaniu opodatkowania.";
2) w dziale II po rozdziale 1a dodaje się rozdział 1b w brzmieniu:
"Rozdział 1b
Opinie zabezpieczające
Art. 14s
Minister właściwy ds finansów publicznych na wniosek zainteresowanego wydaje, w jego indywidualnej sprawie, opinię dotyczącą unikania opodatkowania w rozumieniu Działu III rozdziału 1a w okolicznościach przedstawionych we wniosku, zwaną dalej "opinią zabezpieczającą".
Art. 14t
Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej powinien zawierać:
1) wyczerpujący opis planowanej konstrukcji prawnej wraz ze wskazaniem podmiotów tworzących lub współtworzących tę konstrukcję z uwzględnieniem powiązań między tymi podmiotami;
2) wyczerpujący opis zdarzenia gospodarczego lub zdarzeń gospodarczych, dla zrealizowania których konstrukcja jest planowana;
3) wskazanie dokonanych już czynności prawnych związanych z planowaną już konstrukcją prawną;
4) wskazanie istotnych korzyści ekonomicznych i biznesowych uzasadniających przyjętą przez wnioskodawcę konstrukcję prawną;
5) własne stanowisko w sprawie unikania opodatkowania poprzez zastosowanie wskazanych w wniosku planowanych konstrukcji do realizacji opisanych zdarzeń gospodarczych.
Art. 14u.
Opinia zabezpieczająca zawiera w szczególności:
1) wyczerpujący opis przedstawionej we wniosku planowanej konstrukcji prawnej oraz zdarzenia gospodarczego lub zdarzeń gospodarczych, dla zrealizowania których konstrukcja ta jest planowana;
2) ocenę, czy planowana konstrukcja prawna w okolicznościach przedstawionych we wniosku stanowi unikanie opodatkowania, wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny;
3) pouczenie o prawie wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
Art. 14w
§ 1. Opinię zabezpieczającą wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku. Do tego terminu nie wlicza się terminów, o których mowa w art. 139 § 4.
§ 2. W razie niewydania opinii zabezpieczającej w terminie określonym w § 1, uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania opinii, wydana została opinia zabezpieczająca stwierdzająca prawidłowość stanowiska wnioskodawcy w pełnym zakresie.
Art. 14z
§1. Minister właściwy ds finansów publicznych może w każdym czasie, z urzędu, zmienić opinię zabezpieczającą, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności jeżeli opinia ta stanie się sprzeczna z orzecznictwem Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.
§ 2. Zawiadomienie o zmienionej opinii zabezpieczającej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie opinia została wydana.
Art. 14za
§ 1. Wniosek o wydanie opinii zabezpieczającej podlega opłacie w wysokości 15.000 zł, z zastrzeżeniem § 2.
§2. jeżeli przynajmniej jedna czynność prawna wchodząca w skład planowanej konstrukcji prawnej ma być dokonana z podmiotami będącymi nierezydentami albo kontrolowanymi bądź zarządzanymi przez nierezydentów, opłata, o której mowa w §1, wynosi 30.000 zł.
§ 3. Opłatę należy wpłacić w terminie 7 dni od złożenia wniosku.
§ 4. Opłata, o której mowa w § 1-2, stanowi dochód budżetu państwa.
Art. 14zb
§ 1. Zastosowanie się do opinii zabezpieczającej nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej.
§ 2. Przepisy rozdziału 1a dotyczące ochrony związanej z zastosowaniem się do interpretacji indywidualnej stosuje się odpowiednio.";
3)w dziale III po rozdziale 1 dodaje się rozdział 1a w brzmieniu:
"Rozdział 1a
Przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania
Art. 25a
§1. Unikanie opodatkowania jest niedopuszczalne.
§2. Unikaniem opodatkowania jest zastosowanie, w sposób zamierzony, sztucznej konstrukcji prawnej, której celem było uzyskanie nieprzewidzianej w przepisach prawa podatkowego oraz sprzecznej z celem i istotą tych przepisów znacznej korzyści podatkowej przez podmiot tworzący lub współtworzący sztuczną konstrukcję prawną.
Art. 25b
§ 1. Przez konstrukcję prawną należy rozumieć jednostronną lub wielostronną czynność prawną lub wzajemnie powiązany zespół czynności prawnych dotyczący zdarzeń związanych z uczestnictwem w działalności gospodarczej.
§ 2. Przez uczestnictwo w działalności gospodarczej w rozumieniu niniejszego rozdziału należy rozumieć posiadanie udziałów, akcji lub zarządzanie podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą.
§ 3. Z konstrukcji prawnej wyłącza się czynności z zakresu prawa rodzinnego i opiekuńczego, spadkobranie oraz czynności dokonane w celu wykonania orzeczenia sądowego lub w związku z takim orzeczeniem.
Art. 25c.
Konstrukcję prawną uważa się za sztuczną, jeżeli:
1) jest nadmiernie zawiła, co przejawia się w szczególności w:
a) dzieleniu jednego zdarzenia lub łączeniu różnych zdarzeń lub
b) realizowaniu konstrukcji przez podmioty pośredniczące lub
c) występowaniu w konstrukcji elementów prowadzących do uzyskania stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed zastosowaniem konstrukcji prawnej lub
d) występowaniu w konstrukcji elementów wzajemnie się znoszących lub kompensujących, oraz
2) nie ma treści ekonomicznej:
a) ukrywając prawdziwy cel i znaczenie zdarzenia gospodarczego lub
b) nie prowadząc do realizacji żadnego zdarzenia gospodarczego lub
c) będąc nieadekwatną lub zbędną do realizacji zdarzenia gospodarczego, zgodnie z jego celem i istotą oraz do uzyskania zamierzonego efektu gospodarczego
- i z tego powodu należy przyjąć, że nie zostałaby zastosowana przez rozsądnie działający podmiot kierujący się w swych wyborach celami gospodarczymi.
Art. 25d
Konstrukcję prawną uważa się za typową, jeżeli jest najbardziej odpowiednia albo jest niezbędna do realizacji zdarzenia gospodarczego, zgodnie z jego celem i istotą, oraz do uzyskania zamierzonego rezultatu gospodarczego - i z tego powodu należy przyjąć, że zostałaby zastosowana przez rozsądnie działający podmiot kierujący się w swych wyborach celami gospodarczymi.
Art. 25e
W rozumieniu niniejszego rozdziału znaczna korzyść podatkowa to:
1) obniżenie wysokości zobowiązania podatkowego lub uniknięcie tego zobowiązania lub
2) odsunięcie w czasie momentu powstania obowiązku podatkowego lub zobowiązania podatkowego lub
3) podwyższenie kwoty nadpłaty, zwrotu podatku lub straty lub
4) uniknięcie obowiązku podatkowego lub obniżenie podstawy opodatkowania w zakresie zobowiązań, o których mowa w art. 21 § 1 pkt 2
- które poprzez swój rozmiar finansowy w istotnej mierze poprawia sytuację finansową podatnika w porównaniu do sytuacji, gdyby zastosowano typową konstrukcję prawną.
Art. 25f
§ 1. Organ podatkowy ustala lub określa wysokość zobowiązania podatkowego, w zależności od sposobu jego powstania, pomijając sztuczne konstrukcje prawne i zamiast tego odnosząc się do typowych konstrukcji prawnych, jeżeli:
1) organ podatkowy udowodni, że podatnik unikał opodatkowania, oraz wykazał uzyskane w wyniku tego znaczne korzyści podatkowe,
2) organ podatkowy wykazał, że istnieje i jest możliwa do zastosowania typowa konstrukcja prawna,
3) podatnik nie wykazał, że istniały inne ważne względy lub istotne korzyści ekonomiczne lub biznesowe uzasadniające zastosowanie w danych okolicznościach sztucznej konstrukcji prawnej.
§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio w sprawach, o których mowa w art. 21 § 3a, art. 24 i art. 74a.
Art. 25g.
§ 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się, jeżeli zastosowanie innych przepisów prawa podatkowego nie pozwala na przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania.
§ 2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się tylko do podatków pozostających we właściwości naczelników urzędów skarbowych, naczelników urzędów celnych, dyrektorów izb skarbowych oraz dyrektorów izb celnych."
4) po art. 122. dodaje się art. 122a w brzmieniu:
"Art. 122a.
Wątpliwości co do stanu faktycznego rozstrzyga się na korzyść strony."
5) w art. 200 dodaje się § 3 w brzmieniu:
"§ 3. Przed wydaniem decyzji na podstawie art. 25f organ podatkowy wyznacza stronie czternastodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego, pouczając o prawie złożenia korekty deklaracji.";
6) w art. 201 § 1 po pkt 6 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
"7) w przypadku wystąpienia o opinię Rady do spraw Unikania Opodatkowania.";
7) w art. 210 po § 2a dodaje się § 2b-2c w brzmieniu:
"§ 2b. W decyzji wydanej w związku z art. 25f organ podatkowy wskazuje wysokość ustalonego albo określonego na podstawie tego przepisu zobowiązania podatkowego, nadpłaty, zwrotu podatku, nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług do odliczania w następnych okresach rozliczeniowych lub straty.
§ 2c. Decyzja organu podatkowego w sprawie, w której Rada do spraw Unikania Opodatkowania wydała opinię, zawiera ustosunkowanie się do tej opinii.";
8 ) w art. 239d dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Nie nadaje się rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji wydanej na podstawie art. 25f.";
9) w art. 239e dotychczasową treść oznacza się jako § 1 i dodaje się § 2 w brzmieniu:
"§ 2. Decyzja ostateczna wydana na podstawie art. 25f nie podlega wykonaniu do czasu upływu terminu do wniesienia skargi do sądu administracyjnego, a w razie wniesienia skargi - do czasu uprawomocnienia się orzeczenia sądu administracyjnego.";
10) w art. 262 § 1
a) po pkt 3. dodaje się pkt 4-5 w brzmieniu:
"4) bezzasadnie odmówił okazania dowodu lub
5) nie przedstawił dowodu, którego obowiązek posiadania wynika z przepisów prawa."
b) w § 3 po pkt 2. dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) podmiotów prowadzących księgi rachunkowe strony.";
11) w dziale IV po rozdziale 23 dodaje się rozdział 24 w brzmieniu:
"Rozdział 24
Rada do spraw Unikania Opodatkowania
Art. 271a
§ 1. Rada do spraw Unikania Opodatkowania, zwana dalej "Radą", jest niezależnym od organów podatkowych kolegialnym organem wydającym opinie o zasadności zastosowania art. 25f w indywidualnych sprawach.
§ 3. Obsługę Rady zapewnia urząd obsługujący ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Art. 271b
§ 1. W skład Rady wchodzi 12 członków, powoływanych przez Prezesa Rady Ministrów na 4-letnią kadencję, w tym:
1) 4 członków spośród sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego w stanie spoczynku - na wniosek Prezesa NSA;
2) 5 członków spośród pracowników uczelni wyższych ze stopniem co najmniej doktora habilitowanego z zakresu prawa finansowego - na wniosek Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego;
3) 2 członków na wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich;
4) 2 członków na wniosek Krajowej Izby Doradców Podatkowych.
§ 2. Prezes Rady Ministrów powołuje przewodniczącego Rady spośród dwóch przedstawionych przez Radę kandydatów będących jej członkami.
§ 3. Przewodniczący Rady kieruje pracami Rady oraz reprezentuje ją na zewnątrz.
§ 4. W skład Rady może zostać powołana osoba, która:
1) ma obywatelstwo polskie;
2) korzysta z pełni praw publicznych;
3) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
4) nie była prawomocnie skazana za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione umyślnie.
§ 5. Przed upływem kadencji członkostwo w Radzie wygasa w razie śmierci, rezygnacji z członkostwa lub utraty któregokolwiek z warunków, o których mowa w § 4.
6. Prezes Rady Ministrów może, na wniosek Przewodniczącego Rady, odwołać członka Rady w razie nieusprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub trwałej niemożności wykonywania obowiązków członka Rady.
§ 6. Prezes Rady Ministrów może w każdym czasie odwołać członka Rady na wniosek organu, który wniósł o jego powołanie.
§ 7. Tryb prac Rady określa regulamin uchwalany przez Radę.
Art. 271c.
§ 1. Rada wydaje opinię na piśmie, z uzasadnieniem stanowiska w niej zawartego. Rada nie może odmówić wydania opinii.
§ 2. Opinię wydaje się na wniosek:
1) organu podatkowego pierwszej instancji, jeżeli w ocenie organu istnieją uzasadnione przesłanki do zastosowania art. 25f lub
2) strony, złożony wraz z odwołaniem od decyzji, lub
3) organu odwoławczego.
§ 3. Opinia jest wydawana przez co najmniej połowę członków Rady w terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania wniosku wraz z aktami sprawy.
§ 4. Do wyłączenia członków Rady w zakresie wydawania opinii w poszczególnych sprawach stosuje się odpowiednio przepisy art. 130 § 1 i 2.
Art. 271d.
§ 1. Rada ma prawo zwrócić się do strony oraz do organu podatkowego o udzielenie wyjaśnień.
§ 2. W posiedzeniach Rady uczestniczy przedstawiciel organu podatkowego oraz może uczestniczyć strona lub jej przedstawiciel lub pełnomocnik.
Art. 271e.
Po usunięciu informacji identyfikujących stronę, opinie Rady, o których mowa w art. 271c publikuje się w Biuletynie Informacji Publicznej.";
12) w art, 294
a) w §1, po pkt 4, dodaje się pkt 4a w brzmieniu:
"4a) członkowie Rady do spraw Unikania Opodatkowania",
b) § 3. otrzymuje brzmienie:
"§ 3. Zachowanie tajemnicy skarbowej obowiązuje również po ustaniu zatrudnienia, zakończeniu stażu, praktyki lub członkostwa w Radzie do spraw Unikania Opodatkowania.";
Art. 2.
W ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w art. 3 w § 2 po pkt 4a dodaje się pkt 4b w brzmieniu:
"4b) opinie zabezpieczające;".
Art. 3.
Rada Ministrów dokona analizy stosowania przepisów działu II rozdział 1b oraz działu III rozdział 1a ustawy, o której mowa w art. 1, oraz przedłoży Sejmowi odpowiednią informację w tym zakresie po upływie 3 lat od wejścia w życie ustawy.
Art. 4.
Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2023 r. |
| Cytat: | UZASADNIENIE
Niniejszy projekt składa się z 3 elementów:
1. klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania;
2. zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika (in dubio pro tributario);
3. wprowadzenia kar porządkowych za bezzasadną odmowę okazania dowodu.
Ad 1.
Obecnie nie istnieją w Polsce żadne przepisy, które realnie utrudniałyby unikanie opodatkowania poprzez tworzenie sztucznych konstrukcji prawnych. A przecież są one powszechne w innych krajach Unii Europejskiej oraz zalecane przez Komisję Europejską. W związku z tym, że brak jest w Polsce materialno-prawnych przepisów uniemożliwiających unikanie opodatkowania, budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego tracą każdego roku wiele miliardów złotych na rzecz podmiotów, które stosują sztuczne konstrukcje prawne po to, by uniknąć zapłacenia podatku bądź zapłacić go w mniejszej wysokości.
Proponujemy zatem wprowadzenie w Polsce klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania. Proponowane zmiany zakazują unikania opodatkowania poprzez stosowanie sztucznych konstrukcji prawnych. Zawierają precyzyjną definicję sztucznej konstrukcji prawnej oraz zasadę, że to organ podatkowy musi udowodnić, że stosowanie takiej konstrukcji ma miejsce. Chcemy, by w sprawach o unikanie opodatkowania organem był zawsze Minister Finansów, co pozwoli skupić się na największych przypadkach unikania opodatkowania.
Istota stosowania klauzuli polegać będzie na tym, że przy ustalaniu wysokości podatku organ pominie sztuczne konstrukcje prawne, stosując zamiast nich typowe konstrukcje prawne.
Proponujemy także obwarowanie klauzuli innymi mechanizmami zabezpieczającymi:
- zasadą, że będzie ona stosowana tylko, jeśli zastosowanie innych przepisów nie pozwoli na przeciwdziałanie unikaniu opodatkowania;
- ograniczeniem klauzuli do podatków "centralnych";
- ograniczeniem klauzuli do sfery działalności gospodarczej;
- utworzeniem niezależnej od organów podatkowych Rady ds Unikania Opodatkowania, która będzie wydawać opinie w sprawach stosowania klauzuli;
- utworzeniem wzorowanej na interpretacjach indywidualnych instytucji opinii zabezpieczającej.
Spodziewamy się, że wprowadzenie klauzuli spowoduje kilka zjawisk:
- zmniejszenie skali unikania opodatkowania
- zwiększenie dochodów budżetu państwa i jednostek samorządu terytorialnego
- polepszenie sytuacji drobnych i średnich przedsiębiorców dzięki temu, że najwięksi gracze na rynku będą mieli ograniczoną możliwość uzyskiwania przewagi konkurencyjnej na drodze niepłacenia podatków
Ad. 2.
Obecnie nie istnieje w polskim prawie podatkowym żadna zasada mówiąca, jak interpretować wątpliwości. W związku z tym organy podatkowe często interpretują je na nikorzyść podatnika. Jest to sytuacja uciążliwa szczególnie dla drobnych podatników, których nie stać na kompleksową obsługę prawną.
W związku z tym proponujemy wprowadzenie do Ordynacji podatkowej zasady, że wątpliwości co do stanu faktycznego interpretuje się na korzyść podatnika.
Spodziewamy się, że na zmianie skorzystają przede wszystkim najmniejsi podatnicy, których nie stać na kompleksową obsługę prawną. Przewidujemy również pewne uszczuplenie dochodów podatkowych.
Ad 3.
Obecnie nie można karać karą porządkową strony, jeśli ta bezzasadnie odmówi przedłożenia dowodu.
My proponujemy wprowadzenie takiej kary, która będzie obowiązywać także biura rachunkowe. Propozycja ta ma związek również z wprowadzeniem zasady in dubio pro tributario - chodzi o ograniczenie skali wykorzystywania tej zasady przez nieuczciwych podatników.
Skutkiem bedzie poprawa skuteczności administracji podatkowej i zwiększenie dochodów podatkowych.
Skutki finansowe proponowanych zmian
Ad 1.
Bezpośrednie skutki stosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania pojawią prawdopodobnie dopiero w 2024 r. i wyniosą: około 80 mln zł. W następnych latach wzrosną do około 150 mln.
Skutki pośrednie wynikające z prewencyjnego eliminowania sztucznych konstrukcji prawnych wyniosą prawdopodobnie w kolejnych latach:
2023 - 0,5-2 mld zł
2024 - 1-4 mld zł
2025 - 3-13 mld zł
Utworzenie Rady ds Przeciwdziałania Unikaniu Opodatkowania będzie kosztować około 1 mln zł.
Koszty stosowania klauzuli przez MF wyniosą około 2 mln zł.
Szacujemy, że również około 2 mln zł wyniosą dochody z tytułu opłat za opinie zabezpieczające.
Ad 2.
Wprowadzenie zasady id dubio pro tributario zmniejszy dochody z tytułu podatków i opłat, do których stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej o około 1-3%. Przy czym w drugim roku jej funkcjonowania wpływ ten powinien zmaleć o 1/3 ze względu na "nauczenie się" administracji podatkowej i celnej nowych zasad. Szacunki te nie uwzględniają skutków wprowadzenia kar za bezzasadne nieokazanie dowodów oraz opierają się na założeniu, że administracja podatkowa Służba Celna i kontrola skarbowa nie zostaną kadrowo ani technicznie wzmocnione.
Ad 3.
Wprowadzenie kar porządkowych za bezzasadne nie okazanie dowodów w postępowaniu podatkowym powinno złagodzić negatywne skutki budżetowe wprowadzenia zasady in dubio pro tributario o około 1/3.
Projekt nie jest sprzeczny z prawem Unii Europejskiej. |
72h
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Mikołaj Liściowski
Nowa Prawica
Dołączył: 14 Cze 2013
Posty: 4329
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
| Wysłany: Wto 20:53, 30 Gru 2014 Temat postu: |
|
|
Panie marszałku!
Wysoka Izbo!
Nowa Prawica ma mieszane uczucia,n jeśli chodzi o tą ustawę. Postaram się teraz odnieść do trzech głównych zmian, jakie ma wprowadzić ustawa i pokazać ich ewentualne wady lub się z nimi zgodzić.
Jeśli chodzi o wprowadzenie klauzuli przeciw unikaniu opodatkowania, to jest to inicjatywa jak najbardziej szlachetna. To dobrze, że rząd chce poprawić ściągalność podatków, choć skoro część osób nie chce ich płacić to warto się zastanowić, czy nie są aby za wysokie. Naszym zdaniem zamiast wprowadzać jakieś nowe klauzule należałoby raczej poprawić ordynację podatkową, która jest często niespójna i dziurawa jak szwajcarski ser. Ponadto mamy wrażenie, że w praktyce ta klauzula może uderzyć w przedsiębiorców. Tym bardziej, że z uwagi na długi okres przedawniania zobowiązania podatkowego, klauzulę de facto będzie można wykorzystywać wstecz. W projekcie brakuje bowiem wyraźnego przepisu przejściowego wskazującego, iż klauzula będzie obejmować czynności wykonane od dnia wejścia nowych przepisów w życie. Prawdziwy, fiskalny cel wprowadzenia klauzuli przeciwko unikaniu podwójnego opodatkowania jawi się jako dążenia do wprowadzenia trwałej zasady płacenia przez podatników możliwie najwyższych podatków. Dlatego też co do tej części ustawy mamy pewne wątpliwości i liczę, że rząd je rozwieje.
Jeśli chodzi o rozstrzyganie wątpliwości na korzyść podatnika, to jest to na pewno dobry pomysł i oczywiście go poprzemy. Nie mamy
Nie jesteśmy także przekonani co do zasadności wprowadzenia dodatkowych kar porządkowych za nieokazanie dowodu.
Nowa Prawica z racji wątpliwości co do tej ustawy nie wprowadzi dyscypliny klubowej w głosowaniu.
Dziękuję.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Aleksander Niełów
Lewica
Dołączył: 23 Sie 2014
Posty: 879
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
| Wysłany: Śro 10:56, 31 Gru 2014 Temat postu: |
|
|
Panie Marszałku! Wysoka Izbo!
Nie zgadzam się, że w Polsce podatki są wysokie. Wręcz przeciwnie - są one raczej niskie. I w dodatku są one de facto degresywne - czyli bardziej obciążają biednych niż bogatych. Jeśli chodzi o klauzulę, to ona w praktyce będzie dotyczyć głównie podatku CIT, który w Polsce należy raczej do tych tych niższych. Nasza stawka 19% to zdecydowanie mniej niż duńskie 24,5%, belgijskie 33%, holenderskie 25% czy maltańskie 35%.
Problem zatem nie leży w wysokości podatków (a przynajmniej nie w tym, że są za wysokie, bo nie są), a raczej w podejściu do nich i do państwa. Jeżeli wmawiamy ludziom, że państwo jest jakimś obcym tworem, agresorem, który "kradnie" ich pieniądze, to efekty są takie, że ludzie podatków płacić nie chcą. A jeżeli dodatkowo nie mamy odpowiednich narzędzi do walki z najbardziej sprytnymi oszustami, to problem robi się naprawdę poważny.
A cierpią na tym uczciwi podatnicy, bo to oni muszą składać się na zaklajstrowanie tego uszczerbku - czy to teraz, czy w przyszłości przy okazji spłacania długów zaciągniętych na pokrycie większego deficytu.
Cierpią na tym również ci wszyscy, którzy korzystają z usług publicznych - edukacji, ochrony zdrowia, dróg publicznych, kolei czy ochrony socjalnej. Pamiętamy przecież pokryte złą sławą cięcia Siemieńczuka, które odbijają się nam czkawką po dziś dzień.
Ponadto, nasza propozycja klauzuli jest obwarowana wieloma mechanizmami zabezpieczającymi jej potencjalnych adresatów. Mechanizmami, które w innych krajach nie zawsze są stosowane. Stąd można powiedzieć, że jest to bardzo kompromisowa wersja klauzuli.
Jeśli chodzi o kary porządkowe, za bezzasadne nie okazanie dowodu, to uważam je za coś oczywistego. Jeżeli organ wzywa do okazania np. ksiąg rachunkowych, to należy je okazać. Nie wprowadzenie tego rozwiązania mógłby kosztować nas bardzo wiele. W ten sposób, że nieokazanie niekorzystnych dowodów byłoby dobrym sposobem na niezbyt uczciwe skorzystanie z zasady in dubio pro tributario. W ten sposób bardziej skorzystaliby na niej podatnicy nieuczciwi niż uczciwi. A tego nie chcemy.
Dziękuję.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
