 |
www.rzeczpospolita2015.fora.pl
Symulacja Polityczna
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Mikołaj Liściowski
Nowa Prawica
Dołączył: 14 Cze 2013
Posty: 4329
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
 Wysłany: Czw 16:32, 09 Kwi 2015 Temat postu: [NP] Prawo Działalności Gospodarczej |
|
|
Wicemarszałek Paśko
Przechodzimy do debaty nad projektem ustawy Nowej Prawicy Prawo Działalności Gospodarczej:
| Cytat: | Ustawa z 2023 roku Prawo Działalności Gospodarczej
Rozdział 1. Przepisy ogólne
art. 1 Działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy jest stała działalność zarobkowa lub mająca inny cel gospodarczy wykonywana na własne ryzyko w sposób trwale zorganizowany i ciągły.
art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do działalności wytwórczej w rolnictwie w zakresie upraw rolnych oraz chowu i hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego, a także wynajmowania przez rolników pokoi, sprzedaży posiłków domowych i świadczenia w gospodarstwach rolnych innych usług związanych z pobytem turystów oraz wyrobu wina przez producentów będących rolnikami wyrabiającymi mniej niż 100 hektolitrów wina w ciągu roku gospodarczego, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina.
art. 3. Podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą jest przedsiębiorca, którego definiuje Art. 43. 1. Kodeksu Cywilnego
art. 4. Za mikroprzedsiębiorcę, małego i średniego przedsiębiorcę uznaje się osoby spełniające ich definicję według załącznika 1. do rozporządzenia Komisji Europejskiej nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 roku uznającym niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu.
Rozdział 2. Zasady wykonywania działalności gospodarczej
art. 5. 1. Podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej jest wolne dla każdego na warunkach określonych przepisami prawa i z zachowaniem zasady równego traktowania.
2. Zasada równego traktowania jest zachowana, jeśli podmioty znajdujące się w takiej samej sytuacji są traktowane w porównywalny sposób.
3. Różnice w traktowaniu są dopuszczalne tylko w przypadku wystąpienia usprawiedliwionych obiektywnymi i istotnymi okolicznościami przesłanek.
art. 6. Przedsiębiorca w ramach wykonywania działalności gospodarczej, może podejmować wszelkie działania, które nie są wyraźnie zabronione w odrębnych przepisach.
art. 7. Organy administracji publicznej w przypadku powstania niedajacych się usunąć wątpliwości interpretacyjnych na tle przepisów dotyczących wykonywania działalności gospodarczej nie mogą rozstrzygać ich na niekorzyść przedsiębiorców.
art. 8. 1. Jeśli w sprawie, w której stroną jest przedsiębiorca pojawią się niedające się usunąć wątpliwości faktyczne, organ administracji publicznej zobowiązany jest je rozstrzygać na korzyść przedsiębiorcy., przyjmując, że działa on zgodnie z prawem oraz z poszanowaniem dobrych obyczajów.
2. Wątpliwości faktyczne dotyczą odczuć organu, dokonującego interpretacji.
3. Jeśli organ nie ma wątpliwości, to rozbieżność ocen pomiędzy organem a przedsiębiorcą może być powodem wniesienia wniosku o ponowne rozpoznanie sprawy i skargi do sądu.
art. 9. Organ administracji publicznej, działając na podstawie i w granicach prawa, dba w szczególności, by jego rozstrzygnięcia zapadały w granicach jego właściwości, posiadały podstawę prawną, a ich treść była zgodna z obowiązującymi przepisami prawa i uwzględniany był także uzasadniony interes gospodarczy przedsiębiorcy.
art. 10. Organ administracji publicznej rozpoznając sprawę nie może uwzględniać okoliczności innych niż te, które maja znaczenie dla jej rozstrzygnięcia.
art. 11. 1. Organ administracji publicznej podejmuje jedynie takie działania, które są współmierne do obranego celu, w szczególności poprzez rozsądne wyważenie słusznego interesu prywatnego i interesu publicznego.
2. Organ administracji publicznej zobowiązując przedsiębiorcę do dokonania określonych czynności ogranicza je do niezbędnego minimum.
art. 12. Organ administracji publicznej, rozpoznając sprawę, uwzględnia rozsądnie uzasadnione oczekiwania przedsiębiorcy, zważając na podejmowane przez ten organ działania w przeszłości w takich samych lub podobnych sprawach.
art. 13 1. Organ administracji publicznej nie może żądać informacji na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, jeżeli może je uzyskać od innego organu administracji publicznej.
2. Gdy organ administracji publicznej uzyska informacje, że sprawozdanie przygotowane przez przedsiębiorcę dla innego organu zawiera potrzebne mu dane, wykorzysta je z dostępnego sprawozdania, bez konieczności żądania przedłożenia go przez przedsiębiorcę dla własnych celów chyba, że informacje o których mowa podlegają szczególnej ochronie.
3. Informacje są przekazywane między organami administracji publicznej, a także podmiotami które są powołane z mocy prawa lub na podstawie porozumień do załatwiania spraw indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych nieodpłatnie.
art. 14. W przypadku uzasadnionej potrzeby, organ administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości udziela przedsiębiorcy wyjaśnienia lub informacji co do sposobu działania i możliwości załatwienia sprawy.
art. 15. Przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą na zasadach uczciwej konkurencji i poszanowania dobrych obyczajów oraz słusznych interesów innych przedsiębiorców i kontrahentów.
art. 16. Przedsiębiorca ma obowiązek wykonywać działalność gospodarczą zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, z uwzględnieniem słusznych interesów konsumentów, potrzeby ochrony środowiska naturalnego oraz konieczności godziwego wynagradzania osób wykonujących pracę na rzecz tego przedsiębiorcy.
art. 17. . Jeżeli przepisy szczególne nakładają obowiązek posiadania odpowiednich uprawnień zawodowych przy wykonywaniu określonego rodzaju działalności gospodarczej, przedsiębiorca jest obowiązany zapewnić, aby czynności w ramach działalności gospodarczej były wykonywane bezpośrednio przez osobę legitymującą się posiadaniem takich uprawnień zawodowych.
art. 18. 1. Przedsiębiorcy dążą do rozwiązywania sporów powstałych w związku z wykonywaną działalnością gospodarczą w drodze polubownej, przy pomocy pozasądowych metod ich rozwiązywania.
2. Organy administracji publicznej są zobowiązane do podejmowania – w sprawach związanych z wykonywaniem działalności gospodarczej – starań zmierzających do zakończenia sprawy przy pomocy alternatywnych metod rozwiązywania sporów.
Rozdział 3. Podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej
art. 19. 1. Przedsiębiorca może podjąć działalność gospodarczą w dniu złożenia wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej albo po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym. W przypadku przedsiębiorców będących osobami fizycznymi, podejmujących działalność gospodarczą wiążącą się z obowiązkiem uzyskania przez przedsiębiorcę wpisu w rejestrze działalności regulowanej, stosuje się przepis art. 64 ust. 3.
2. Spółka kapitałowa w organizacji może podjąć działalność gospodarczą przed uzyskaniem wpisu do rejestru przedsiębiorców.
3. Zasady wpisu do rejestru przedsiębiorców określają odrębne przepisy.
4. W momencie ustania działalności gospodarczej przedsiębiorca jest wykreślany z rejestrze przedsiębiorców.
5. 5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy ustawy uzależniają podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej od obowiązku uzyskania przez przedsiębiorcę koncesji albo zezwolenia
art. 20. . 1. Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 36 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 2..
2. Jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.
3. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej może być oznaczony w dniach, miesiącach albo miesiącach i dniach.
4. Do obliczania okresu zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
5. W przypadku wykonywania działalności gospodarczej w formie spółki cywilnej zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej jest skuteczne pod warunkiem jej zawieszenia przez wszystkich wspólników.
6. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą jako wspólnik w więcej niż jednej spółce cywilnej może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej lub kilku takich spółkach. Przepisy ust. 5 oraz ust. 8-12 stosuje się odpowiednio.
7. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w różnych formach prawnych może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej w jednej z tych form. Przepisy ust. 8-12 stosuje się do zawieszonej formy działalności gospodarczej.
8. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.
9. W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:
1) ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2) ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3) ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4) ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5) wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6) ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7) może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
10. Zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.
11. Okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej rozpoczyna się od dnia wskazanego we wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, nie wcześniej niż w dniu złożenia wniosku, i trwa do dnia złożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej lub do dnia wskazanego w tym wniosku, który nie może być wcześniejszy niż dzień złożenia wniosku.
12. W stosunku do zobowiązań o charakterze publicznoprawnym zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej wywiera skutki prawne od dnia, w którym rozpoczyna się zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej, do dnia poprzedzającego dzień wznowienia wykonywania działalności gospodarczej.
13. Zgłaszanie informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej oraz o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej w przypadku przedsiębiorców podlegających obowiązkowi wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego następuje na podstawie przepisów o Krajowym Rejestrze Sądowym.
14. W momencie, gdy minie maksymalny okres zawieszenia działalności gospodarczej określony w ust. 1. działalność taka jest automatycznie wykreślana z rejestru.
art. 21.1. Przedsiębiorca wprowadzający towar do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest obowiązany do zamieszczenia na towarze, jego opakowaniu, etykiecie, instrukcji lub do dostarczenia w inny, zwyczajowo przyjęty sposób, pisemnych informacji w języku polskim:
1) określających firmę producenta w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 12 grudnia 2003 r. o ogólnym bezpieczeństwie produktów (Dz. U. Nr 229, poz. 2275, z późn. zm.5) i jego adres, a także państwo siedziby wytwórcy, jeżeli ma on siedzibę poza terytorium państw członkowskich Unii
Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;
2) umożliwiających identyfikację towaru, chyba że przeznaczenie towaru jest oczywiste.
2. Przepis ust. 1 nie dotyczy towarów, w stosunku do których przepisy odrębne szczegółowo regulują obowiązki w zakresie oznakowania.
3. Przepis ust. 1 nie dotyczy środków spożywczych w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. Urz. UE L 31 z 01.02.2002, str.
1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 6, str. 463 i nast., z późn. zm.).
4. Przepis ust. 1 nie dotyczy wyrobów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 107, poz. 679 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 586 i Nr 113, poz. 657).
Art. 22. 1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
art. 23. 1. Za osobę zagraniczną uznaje się:
a) osobę fizyczną nieposiadającą obywatelstwa polskiego,
b) osobę prawną z siedzibą za granicą,
c) jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą;
2.Za przedsiębiorcę zagranicznego uznaje się osobę zagraniczną wykonującą działalność
gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą;
art. 24. 1. Osoby zagraniczne:
1) z państw członkowskich Unii Europejskiej,
2) z państw członkowskich Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA)
3) z państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, które mogą korzystać ze swobody przedsiębiorczości na podstawie umów zawartych przez te państwa z Unią Europejską i jej państwami członkowskimi,
4) posiadają w Rzeczypospolitej Polskiej:
a) zezwolenie na pobyt stały,
b) zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Unii Europejskiej,
c) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z okolicznością, o której mowa w art. 144 lub art. 159 ust. 1, z wyłączeniem okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a–d, art. 186 ust. 1 pkt 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach,
d) zezwolenie na pobyt czasowy udzielone przybywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywającemu na tym terytorium w celu połączenia z rodziną członkowi rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, osób, o których mowa w lit. a, b, e oraz f,
e) status uchodźcy,
f) ochronę uzupełniającą,
g) zgodę na pobyt ze względów humanitarnych lub zgodę na pobyt tolerowany,
h) zezwolenie na pobyt czasowy i pozostają w związku małżeńskim, zawartym z obywatelem polskim zamieszkałym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
i) zezwolenie na pobyt czasowy w celu wykonywania działalności gospodarczej, udzielone ze względu na kontynuowanie prowadzonej już działalności gospodarczej na podstawie wpisu do CEIDG,
5) korzystają w Rzeczypospolitej Polskiej z ochrony czasowej,
6) posiadają ważną Kartę Polaka,
7) są członkami rodziny, w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 14 lipca 2006 r. o wjeździe na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pobycie oraz wyjeździe z tego terytorium obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej i członków ich rodzin, dołączającymi do obywateli państw Unii Europejskiej lub przebywającymi z nimi – mogą podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na takich samych zasadach jak obywatele polscy.
2. Osoby zagraniczne inne niż wymienione w ust. 1 mają prawo do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej wyłącznie w formie spółki: komandytowej, komandytowo-akcyjnej, z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej, a także do przystępowania do takich spółek oraz obejmowania bądź nabywania ich udziałów lub akcji, o ile umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej.
3. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, osób zagranicznych, do których odnoszą się umowy międzynarodowe, o których mowa w ust. 1, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak te osoby zagraniczne.
4. Członek rodziny, w rozumieniu art. 159 ust. 3 ustawy z dnia 12 grudnia 2013 r. o cudzoziemcach, posiadający zezwolenie na pobyt czasowy udzielone w związku z przybywaniem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub przebywaniem na tym terytorium w celu połączenia z rodziną, może podejmować i wykonywać działalność gospodarczą w takim samym zakresie jak cudzoziemcy, którzy posiadają zezwolenie na pobyt czasowy i wykonują działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej dokonanego na zasadzie wzajemności
art. 25. Właściwy organ, dokonując oceny spełnienia wymogów niezbędnych do podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, uznaje wymogi, jakie spełnił przedsiębiorca mający siedzibę na terytorium jednego z państw, o których mowa w art. 27 ust. 1, aby na terytorium tego państwa mógł podjąć lub wykonywać działalność gospodarczą, w
szczególności uznaje certyfikaty, zaświadczenia lub inne dokumenty wydane przez właściwy organ państwa, o których mowa w art. 24 ust. 1, które potwierdzają spełnienie warunków podjęcia i wykonywania działalności gospodarczej.
Art. 26. Właściwy organ uznaje ubezpieczenia i gwarancje odpowiedzialności zawodowej wydane w państwach, o których mowa w art. 24 ust. 1, w zakresie, w jakim spełniają warunki określone w przepisach odrębnych ustaw.
Rozdział 4. Załatwianie spraw administracyjnych z zakresu działalności gospodarczej
art. 27. 1. Właściwy organ nie może żądać ani uzależniać swojej decyzji w sprawie podjęcia, wykonywania i zakończenia działalności gospodarczej przez zainteresowaną osobę od spełnienia przez nią dodatkowych warunków, w szczególności od przedłożenia dokumentów lub ujawnienia danych, nieprzewidzianych przepisami prawa.
2. Właściwy organ, z wyłączeniem sądu powszechnego, nie może żądać ani uzależnić swoich rozstrzygnięć w sprawie podjęcia, wykonywania lub zakończenia działalności gospodarczej od przedłożenia dokumentów w formie oryginału, poświadczonej kopii lub poświadczonego tłumaczenia, chyba że obowiązek taki jest przewidziany przepisami ustaw szczególnych z uwagi na nadrzędny interes publiczny lub wynika z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo ratyfikowanych umów międzynarodowych.
art. 28. 1. Przedsiębiorca wpisany do rejestru przedsiębiorców albo ewidencji jest obowiązany umieszczać w oświadczeniach pisemnych, skierowanych w zakresie swojej działalności do oznaczonych osób i organów, numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz posługiwać się tym numerem w obrocie prawnym i gospodarczym.
2. Identyfikacja przedsiębiorcy w poszczególnych urzędowych rejestrach następuje na podstawie numeru identyfikacji podatkowej (NIP).
art. 29. 1. Właściwy organ jest obowiązany do załatwiania spraw przedsiębiorców bez zbędnej zwłoki.
2. W przypadku stwierdzenia konieczności uzupełnienia wniosku termin rozpatrzenia wniosku biegnie od dnia wpływu uzupełnionego wniosku.
3. Terminy i tryb uzupełniania pism i wniosków oraz terminy załatwiania spraw wynikających z tych pism i wniosków określają odrębne przepisy.
4. Termin rozpatrzenia wniosku może zostać przedłużony dodatkowo tylko jeden raz. Przedłużenie terminu rozpatrzenia wniosku nie może przekroczyć dwóch miesięcy.
5. Właściwy organ ma obowiązek poinformować o przedłużeniu terminu przed upływem terminu rozpatrzenia wniosku określonego w potwierdzeniu przyjęcia wniosku.
6. Jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygnięcie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy, chyba że przepisy ustaw odrębnych ze względu na nadrzędny interes publiczny stanowią inaczej.
7. Po upływie terminu na wydanie decyzji, przedsiębiorca może żądać od organu administracji publicznej zaświadczenia o wydaniu rozstrzygnięcia w drodze, o której mowa w ust. 6.
art. 30. Organ administracji publicznej, wyznaczając przedsiębiorcy termin na dokonanie określonej czynności, uwzględnia czas niezbędny do jej wykonania, słuszny interes prywatny oraz interes publiczny.
art. 31. Właściwy organ nie może odmówić przyjęcia pism i wniosków niekompletnych ani żądać jakichkolwiek dokumentów, których konieczność przedstawienia lub złożenia nie wynika wprost z przepisu prawa.
art. 32. Właściwy organ, przyjmując wniosek, niezwłocznie potwierdza jego przyjęcie. potwierdzenie musi zawierać następujące elementy:
1) data wpływu oraz przewidywanego terminu rozpatrzenia wniosku;
2) dane kontaktowe organu administracji publicznej;
3) pouczenie o przysługujących przedsiębiorcy środkach odwoławczych i trybie ich wniesienia;
4) o ile przepisy ustaw odrębnych, ze względu na nadrzędny interes publiczny nie stanowią inaczej, podanie informacji, że jeżeli organ nie rozpatrzy wniosku w terminie, uznaje się, że wydał rozstrzygniecie zgodnie z wnioskiem przedsiębiorcy.
art. 33. 1. W postępowaniu administracyjnym dotyczącym działalności gospodarczej przedsiębiorca może zapoznać się z motywami organu administracji publicznej przed wydaniem rozstrzygnięcia w sprawie. W tym celu stronie na jej wniosek jest udostępniany projekt rozstrzygnięcia.
2. W postępowaniach wszczynanych z urzędu, w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania organ administracji publicznej zamieszcza pouczenie o możliwości zwrócenia się o sporządzenie i doręczenie projektu rozstrzygnięcia w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia. Z kolei w postępowaniach wszczynanych na wniosek, wniosek o projekt rozstrzygnięcia może być zawarty w piśmie wszczynającym postępowanie.
3. Organ administracji publicznej nie jest zobowiązany do przedstawienia projektu w razie wydania rozstrzygnięcia zgodnie z wnioskiem strony oraz w razie nadania mu rygoru natychmiastowej wykonalności. Projekt rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w postępowaniach prowadzonych w trybach nadzwyczajnych, tj. postępowaniach w sprawie wznowienia postępowania, w postępowaniach toczących się wskutek wznowienia postępowania, w postępowaniach w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji.
4. Wniosek o przedstawienie projektu rozstrzygnięcia może być składany tylko do organu pierwszej instancji.
art. 34. 1. przedsiębiorca występujący o wydanie rozstrzygnięcia może przyjąć na siebie obowiązki wskazane przez organ administracji publicznej, jeżeli ich wykonanie pozwoli na wydanie rozstrzygnięcia zgodnego z jego wnioskiem, zaś w sprawach wszczynanych z urzędu – uchronienie przedsiębiorcy od wydania niekorzystnego rozstrzygnięcia.
2. O wskazaniu obowiązków, o których mowa w ust. 1. obejmujących czynności faktyczne lub prawne, organ administracji publicznej zawiadamia przedsiębiorcę na piśmie, w którym może także oznaczyć termin wykonania obowiązków.
3. W przypadku gdy strona zakwestionuje zakres lub przedmiot tych obowiązków uznaje się, że ich nie przyjęła. Nieprzyjęcie na siebie obowiązków przez przedsiębiorcę albo wykonanie innych obowiązków lub wykonanie ich w sposób odmienny od wskazanego przez organ administracji publicznej, lecz o tożsamym skutku, nie może stanowić wyłącznej podstawy do wydania negatywnego dla niego rozstrzygnięcia.
art. 35. 1. Organ administracji publicznej może przy udziale niezależnej (bezstronnej) osoby – mediatora, wyjaśnić motywy swoich zamierzeń, a także uzyskać stanowisko stron w tym względzie. Mediacja może być przeprowadzona z inicjatywy strony lub organu administracji publicznej.
2. Mediacja może się odbyć:
1) po doręczeniu projektu rozstrzygnięcia w sprawie administracyjnej, o którym mowa w art. 35. w I instancji, przed jego wydaniem, lub
2) przed wydaniem rozstrzygnięcia w II instancji
3. Podmiot inicjujący mediację kieruje do pozostałych stron zaproszenie do mediacji, na które należy udzielić odpowiedzi.
4. Mediacja nie jest dopuszczalna w razie nadania rozstrzygnięciu w sprawie administracyjnej rygoru natychmiastowej wykonalności oraz w postępowaniach prowadzonych w trybach nadzwyczajnych, z wyjątkiem postępowania prowadzonego w trybie wznowienia na podstawie art. 145 § 1 pkt 5 Kodeksu Prawa Administracyjnego oraz w trybie art. 155 Kodeksu Prawa Administracyjnego
5. Jeżeli w wyniku przeprowadzonego spotkania mediacyjnego uda się ustalić treść rozstrzygnięcia, organ I instancji wydaje rozstrzygnięcie zgodne z ustaleniami, stosownie do treści przepisu, na podstawie którego wdaje to rozstrzygnięcie. Natomiast organ II instancji rozstrzyga uwzględniając przepis art. 138 Kodeksu Prawa Administracyjnego.
6. Wybór mediatora wymaga zgody wszystkich stron postępowania i organu administracji publicznej. Zadaniem mediatora, przy udziale którego odbywa się spotkanie, jest przede wszystkim zapewnienie sprawnej komunikacji uczestników spotkania i pomocy w dojściu do porozumienia. Z dokonanych ustaleń spisywany jest protokół, podpisywany następnie przez każdą osobę uczestniczącą w spotkaniu.
7. Rolę mediatora mogą pełnić osoby fizyczne wpisane na listę prowadzoną przez wojewodę. Do wyboru mediatorów ma zastosowanie właściwość miejscowa organów administracji publicznej prowadzących postępowanie w sprawie.
8. Koszty związane z udziałem mediatora są ponoszone przez podmiot występujący z propozycją zorganizowania spotkania. Jeśli wniosek składa więcej niż jeden podmiot koszty obciążają każdy z tych podmiotów w równym stopniu. Podobnie, w przypadku, gdy doszło do ustalenia treści rozstrzygnięcia każdy z uczestników mediacji ponosi koszty w takim samym stopniu. Wysokość kosztów, w tym maksymalne wynagrodzenie dla mediatora, określa rozporządzenie ministra właściwego do spraw administracji.
9. Od rozstrzygnięcia wydanego przy uwzględnieniu ustaleń w drodze mediacji stronie przysługuje środek odwoławczy, w tym środek zaskarżenia do sądu administracyjnego, na zasadach ogólnych.
art. 36. 1. Dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku bankowego przedsiębiorcy w każdym przypadku, gdy:
1) stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 euro przeliczonych na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokonano transakcji.
2. Przedsiębiorca będący członkiem spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej może realizować obowiązek określony w ust. 1 za pośrednictwem rachunku w tej spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej.
art. 37. 1. Przedsiębiorca może złożyć do właściwego organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów, z których wynika obowiązek świadczenia przez przedsiębiorcę daniny publicznej oraz składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne, w jego indywidualnej sprawie.
2. Wniosek o wydanie interpretacji może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych.
3. Przedsiębiorca we wniosku o wydanie interpretacji jest obowiązany przedstawić stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie.
4. Wniosek o wydanie interpretacji zawiera również:
1) firmę przedsiębiorcy;
2) oznaczenie siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu przedsiębiorcy;
3) numer identyfikacji podatkowej (NIP);
4) adres do korespondencji w przypadku, gdy jest on inny niż adres siedziby albo
adres zamieszkania przedsiębiorcy.
5. Udzielenie interpretacji następuje w drodze decyzji, od której przysługuje odwołanie. Interpretacja zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska w sprawie wraz z uzasadnieniem prawnym oraz pouczeniem o prawie wniesienia środka zaskarżenia.
6. Wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W razie nieuiszczenia opłaty w terminie wniosek pozostawia się bez rozpatrzenia.
7. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
8. Opłata, o której mowa w ust. 6 i 7, stanowi odpowiednio dochód budżetu państwa, Naczelnego Urzędu Opieki Zdrowotnej albo jednostki samorządu terytorialnego.
9. Opłatę od wniosku, o którym mowa w ust. 1, uiszcza się na rachunek organu administracji publicznej lub państwowej jednostki organizacyjnej, właściwych do wydania interpretacji albo, jeżeli istnieje taka możliwość, gotówką w kasie tego organu lub jednostki.
Art. 38. 1. Interpretację wydaje się bez zbędnej zwłoki, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ administracji publicznej lub państwową jednostkę organizacyjną kompletnego i opłaconego wniosku. W razie niewydania interpretacji w terminie uznaje się, że w dniu następującym po dniu, w którym upłynął termin wydania interpretacji, została wydana interpretacja stwierdzająca prawidłowość stanowiska przedsiębiorcy przedstawionego we wniosku
o wydanie interpretacji.
2. Interpretacja nie jest wiążąca dla przedsiębiorcy, jednakże przedsiębiorca nie może być obciążony jakimikolwiek daninami publicznymi, sankcjami administracyjnymi, finansowymi lub karami w zakresie, w jakim zastosował się do uzyskanej interpretacji.
3. Interpretacja jest wiążąca dla organów administracji publicznej lub państwowych jednostek organizacyjnych właściwych dla przedsiębiorcy i może zostać zmieniona wyłącznie w drodze wznowienia postępowania. Nie zmienia się interpretacji, w wyniku której nastąpiły nieodwracalne skutki prawne.
4. Zasady i tryb udzielania interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
Rozdział 5. Organizacje przedsiębiorców
art. 39. 1. Wykonując swe zadania, organy administracji publicznej współdziałają z organizacjami pracodawców, organizacjami pracowników, organizacjami przedsiębiorców oraz samorządami zawodowymi i gospodarczymi.
2. Zbiorowe i indywidualne interesy przedsiębiorców mogą być reprezentowane przez organizacje przedsiębiorców w postępowaniach administracyjnych i sądowych.
3. Organizacje przedsiębiorców mają prawo do uczestnictwa w konsultacjach publicznych w toku procesu legislacyjnego.
4. Udział przedsiębiorców w organizacjach oraz korzystanie z ich reprezentacji jest dobrowolne.
5. Podstawowymi zasadami działania organizacji przedsiębiorców są samodzielność, samorządność i samofinansowanie.
art. 40. 1. Organizacjom pozarządowym reprezentującym przedsiębiorców można powierzyć wykonywanie pewnych zadań z zakresu administracji publicznej.
2. Organizacja wykonująca zadania o których mowa w ust. 1. powinna wykazać się odpowiednim doświadczeniem, znajomością branży i obowiązującymi regulacjami. Istotne jest również, aby organizacja była wiarygodna. Nie tylko powinna dawać rękojmię należytego wykonywania zadań, ale także przestrzegać – zaaprobowanego przez organ administracji publicznej – regulaminu postępowania w sferze zleconej.
3. Szczegółowe procedury i warunki powierzenia wykonywania zadań o których mowa w ust. 1. określają osobne ustawy i rozporządzenia, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5
4. Procedury powierzenia obejmują weryfikację spełniania wymagań, w tym obiektywność, rzetelność i otwartość oraz analizę regulaminu i załączników proceduralnych, w tym ich weryfikację pod kątem obowiązujących przepisów, specyfikacji technicznych oraz procedur odwoławczych w efekcie realizacji powierzonego zadania.
5. Cofanie powierzenia jest możliwe poprzez określenie konsekwencji ustalenia naruszenia prawa lub innych negatywnych zjawisk w ramach wykonywania publicznego zadania powierzonego. Przewiduje się także procedurę naprawczą, poprzedzającą cofnięcie powierzenia realizacji zadania.
6. Indywidualne warunki powierzenia są ustanowione w akcie powierzenia wykonywania zadania publicznego podjętego w formie decyzji administracyjnej lub innej formie działania przewidzianej dla danego organu administracji publicznej.
art. 41. Obszarem działania organizacji przedsiębiorców jest – korzystając z ochrony właściwej wykonywaniu zadań publicznych – prowadzenie działań na rzecz podnoszenia jakości towarów i usług. Tak wykonywane zadania są poddane ścisłemu reżimowi w zakresie bezstronności, rzetelności i otwartości. Organizacje przedsiębiorców nie mogą podejmować działań ograniczających wolność działalności gospodarczej lub godzących w uczciwą konkurencję.
art. 42. Organizacji przedsiębiorców mogą wszczynać postępowania administracyjne i brać udział w toczących się postępowaniach, o ile jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i przemawia za tym interes przedsiębiorcy.
Rozdział 6. Reglamentacja działalności gospodarczej
art. 43. Ustawa reguluje trzy typy reglamentacji działalności gospodarczej:
1) koncesjonowaną działalność gospodarczą, której podjęcie i wykonywanie zależy od uzyskania koncesji; dotyczy to każdego przedsiębiorcy, który zamierza podjąć tego rodzaju działalność gospodarczą;
2) regulowaną działalność gospodarczą, której podjęcie i wykonywanie zależy od spełnienia szczególnych warunków określonych w odrębnej ustawie oraz uzyskania - co do zasady - wpisu w rejestrze działalności regulowanej, przy czym dotyczyć to może wyłącznie przedsiębiorców, którzy uzyskali wpis do rejestru przedsiębiorców w KRS lub CEIDG jako rejestrów podstawowych;
3) działalność gospodarczą objętą zezwoleniem, której podjęcie i wykonywanie jest dopuszczalne po uzyskaniu stosownego zezwolenia, licencji lub zgody, co może dotyczyć każdego przedsiębiorcy, który zamierza podjąć i wykonywać tego rodzaju działalność gospodarczą.
art. 44. 1. Koncesją jest akt administracyjny, nadający określonemu podmiotowi uprawnienie do wykonywania określonej działalności gospodarczej w dziedzinach mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli lub inny ważny interes publiczny.
2. Wprowadzenie koncesji jest możliwe tylko w przypadku gdy działalność ta nie może być wykonywana nie tylko jako wolna, ale także jako działalność regulowana lub działalność objęta obowiązkiem uzyskania zezwolenia.
3. Zezwolenie oznacza dopuszczenie przedsiębiorcy do wykonywania działalności gospodarczej po spełnieniu przez przedsiębiorcę określonych prawem warunków jej wykonywania. Zezwolenia udziela się w drodze decyzji administracyjnej.
4. Organ administracji publicznej nie może odmówić przedsiębiorcy zezwolenia jeżeli wnioskodawca spełnia przewidziane prawem warunki jego uzyskania, w odróżnieniu od koncesji która jest udzielana na zasadzie uznaniowości.
art. 45.
1. Działalnością regulowaną jest działalność gospodarcza, której wykonywanie wymaga spełnienia szczególnych warunków, określonych przepisami prawa.
2. Działalność, o której mowa w ust. 1. podlega wpisowi do rejestru działalności regulowanej, który jest jawny.
3. Przedsiębiorca składa oświadczenie o spełnianiu warunków prowadzenia działalności regulowanej.
4. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 3. jest wystarczającą formą potwierdzenia spełnienia warunków ustawowych, z prawem kontroli przedsiębiorcy przez określone organy administracji publicznej.
art. 46. 1. Uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:
1) poszukiwania, rozpoznawania złóż węglowodorów oraz kopalin stałych objętych własnością górniczą, poszukiwania lub rozpoznawania kompleksu podziemnego składowania dwutlenku węgla, wydobywania kopalin ze złóż, podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji, podziemnego składowania odpadów oraz podziemnego składowania dwutlenku węgla;
2) wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią i amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym;
3) wytwarzania, przetwarzania, magazynowania, przesyłania, dystrybucji i obrotu paliwami i energią;
4) przesyłania dwutlenku węgla w celu jego podziemnego składowania;
5) ochrony osób i mienia;
6) rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych, z wyłączeniem programów rozpowszechnianych wyłącznie w systemie teleinformatycznym, które nie są rozprowadzane naziemnie, satelitarnie lub w sieciach kablowych;
7) przewozów lotniczych;
 prowadzenia kasyna gry.
2. Szczegółowy zakres i warunki wykonywania działalności gospodarczej podlegającej koncesjonowaniu określają przepisy odrębnych ustaw.
3. Wprowadzenie innych koncesji w dziedzinach działalności gospodarczej mających szczególne znaczenie ze względu na bezpieczeństwo państwa lub obywateli albo inny ważny interes publiczny jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy działalność ta nie może być wykonywana jako wolna lub po uzyskaniu wpisu do rejestru działalności regulowanej albo zezwolenia oraz wymaga zmiany niniejszej ustawy.
art. 47. 1. Jeżeli przepisy odrębnych ustaw nie stanowią inaczej, udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu należy do ministra właściwego ze względu na przedmiot działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
2. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana i cofnięcie koncesji lub ograniczenie jej zakresu w stosunku do wniosku następuje w drodze decyzji.
art. 48. . 1. Organ koncesyjny może określić w koncesji, w granicach przepisów odrębnych ustaw, szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny jest obowiązany przekazać każdemu zainteresowanemu przedsiębiorcy szczegółową informację o warunkach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wszczęciu postępowania w sprawie udzielenia koncesji.
art. 49. 1. Wniosek o udzielenie lub o zmianę koncesji zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) określenie rodzaju i zakresu wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja.
2. We wniosku, o którym mowa w ust. 1, należy podać także informacje oraz dołączyć dokumenty określone w przepisach regulujących działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji.
art. 50. . Przed podjęciem decyzji w sprawie udzielenia koncesji lub jej zmiany organ koncesyjny może:
1) wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia, w wyznaczonym terminie, brakującej dokumentacji poświadczającej, że spełnia on warunki określone przepisami prawa, wymagane do wykonywania określonej działalności gospodarczej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia;
2) dokonać sprawdzenia faktów podanych we wniosku o udzielenie koncesji w celu stwierdzenia, czy przedsiębiorca spełnia warunki wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją oraz czy daje rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją.
art. 51. 1. W przypadku gdy organ koncesyjny przewiduje udzielenie ograniczonej liczby koncesji, fakt ten ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
2. Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) określenie przedmiotu i zakresu działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja;
2) liczbę koncesji;
3) szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej, na którą ma być udzielona koncesja, o ile organ koncesyjny, w granicach przepisów odrębnych ustaw, przewiduje ich określenie;
4) termin i miejsce składania wniosków o udzielenie koncesji;
5) wymagane dokumenty i informacje dodatkowe;
6) czas, na jaki może być udzielona koncesja.
3. Przepisu art. 60 nie stosuje się.
art. 52. . 1. Jeżeli liczba przedsiębiorców, spełniających warunki do udzielenia koncesji i dających rękojmię prawidłowego wykonywania działalności objętej koncesją, jest większa niż liczba koncesji przewidzianych do udzielenia, organ koncesyjny zarządza przetarg, którego przedmiotem jest udzielenie koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie koncesji na rozpowszechnianie programów radiowych i telewizyjnych organ koncesyjny zarządza przetarg, o którym mowa w ust. 1, jeżeli w wyniku dokonania oceny wniosków w trybie art. 36 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji liczba przedsiębiorców pozostaje większa niż liczba koncesji.
art. 53. 1. Organ koncesyjny ogłasza w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” o konieczności przeprowadzenia przetargu wśród przedsiębiorców, o których mowa w art. 54 ust. 1.
2. W ogłoszeniu organ koncesyjny określa również:
1) minimalną opłatę, za którą może być udzielona koncesja – nie niższą niż opłata skarbowa albo inna opłata o charakterze publicznoprawnym, przewidziana w odrębnych przepisach za udzielenie koncesji;
2) miejsce i termin składania ofert;
3) szczegółowe warunki, jakie powinna spełniać oferta;
4) wysokość, formę i termin wniesienia wadium;
5) termin rozstrzygnięcia przetargu.
3. Przetarg przeprowadza właściwy organ koncesyjny.
4. Ofertę sporządzoną w języku polskim składa się w terminie, miejscu i formie określonych stosownie do ust. 1 i 2, w zapieczętowanych kopertach.
5. Oferta zawiera:
1) firmę przedsiębiorcy, oznaczenie jego siedziby i adresu albo miejsca zamieszkania i adresu oraz adresu głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej;
2) deklarowaną wysokość opłaty za udzielenie koncesji.
6. Oferty złożone nie podlegają wycofaniu
art. 54. 1. Organ koncesyjny dokonuje wyboru ofert w liczbie zgodnej z liczbą koncesji, o której mowa w art. 53 ust. 2 pkt 2, kierując się wysokością zadeklarowanych opłat za udzielenie koncesji.
2. W przypadku gdy kilku przedsiębiorców zadeklarowało opłatę w takiej samej wysokości, organ koncesyjny wzywa tych przedsiębiorców do ponownego zadeklarowania wysokości opłaty i wybiera ofertę przedsiębiorcy, który zadeklarował wyższą opłatę.
3. Organ koncesyjny przekazuje przedsiębiorcom, którzy złożyli oferty, pisemną informację o wyniku przetargu, niezwłocznie po jego rozstrzygnięciu, oraz:
1) zwraca wadium przedsiębiorcom, których oferty nie zostały wybrane;
2) zalicza wadium na poczet opłaty przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane.
4. Organ koncesyjny udziela koncesji przedsiębiorcom, których oferty zostały wybrane.
art. 55. 1. Przedsiębiorca przekazujący podczas postępowania o udzielenie koncesji informacje stanowiące tajemnice przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji może zgłosić wniosek, aby informacjom tym była nadana klauzula poufności.
2. Informacjom nadaje się klauzulę poufności, pod warunkiem, że przedsiębiorca:
1) przekazując informacje, uzasadni swoje żądanie;
2) z przekazanych informacji sporządzi streszczenie, które może zostać udostępnione innym uczestnikom postępowania.
3. Informacje, którym nadano klauzulę poufności, nie mogą być udostępniane innym uczestnikom postępowania bez zgody przedsiębiorcy przekazującego informacje.
art. 56. . 1. Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji:
1) gdy przedsiębiorca nie spełnia warunków wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją określonych w ustawie lub warunków podanych do wiadomości przedsiębiorcom w trybie art..48 ust. 2 lub art. 51 ust. 1;
2) ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub obywateli;
3) jeżeli w wyniku przeprowadzonego przetargu, o którym mowa w art. 54, udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub przedsiębiorcom;
4) w przypadkach określonych w odrębnych przepisach.
2. Organ koncesyjny może czasowo wstrzymać udzielanie koncesji, ze względu na przyczyny wymienione w ust. 1 pkt 2, ogłaszając o tym w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.
art. 57. 1. Organ koncesyjny jest uprawniony do kontroli działalności gospodarczej w zakresie:
1) zgodności wykonywanej działalności z udzieloną koncesją;
2) przestrzegania warunków wykonywania działalności gospodarczej;
3) obronności lub bezpieczeństwa państwa, ochrony bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli.
2. Osoby upoważnione przez organ koncesyjny do dokonywania kontroli są uprawnione w szczególności do:
1) wstępu na teren nieruchomości, obiektu, lokalu lub ich części, gdzie jest wykonywana działalność gospodarcza objęta koncesją, w dniach i w godzinach, w których ta działalność jest wykonywana lub powinna być wykonywana;
2) żądania ustnych lub pisemnych wyjaśnień, okazania dokumentów lub innych nośników informacji oraz udostępnienia danych mających związek z przedmiotem kontroli.
3. Organ koncesyjny może wezwać przedsiębiorcę do usunięcia stwierdzonych uchybień w wyznaczonym terminie.
art. 58. 1. Organ koncesyjny cofa koncesję, w przypadku gdy:
1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;
2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją, mimo wezwania organu koncesyjnego, lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.
2. Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:
1) rażąco narusza warunki określone w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa;
2) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją.
3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.
art. 59. Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi koncesyjnemu wszelkie zmiany danych, o których mowa w art. 49, w terminie 14 dni od dnia ich powstania.
art. 60. 1. Przedsiębiorca, który zamierza podjąć działalność gospodarczą wymagającą uzyskania koncesji, może ubiegać się o przyrzeczenie wydania koncesji, zwane dalej „promesą”. W promesie uzależnia się udzielenie koncesji od spełnienia warunków wykonywania działalności gospodarczej wymagającej uzyskania koncesji.
2. W postępowaniu o udzielenie promesy stosuje się przepisy dotyczące udzielenia koncesji, z wyłączeniem art. 52–54.
3. W promesie ustala się okres jej ważności, z tym że nie może on być krótszy niż 6 miesięcy.
4. W okresie ważności promesy nie można odmówić udzielenia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej określonej w promesie, chyba że:
1) uległy zmianie dane zawarte we wniosku o udzielenie promesy;
2) wnioskodawca nie spełnił wszystkich warunków określonych w promesie;
3) wystąpiły okoliczności, o których mowa w art. 56 ust. 1 pkt 1 i 2.
art. 61. Przedsiębiorca, któremu cofnięto koncesję z przyczyn, o których mowa w art. 58 ust. 1 pkt 1 i ust. 2, może wystąpić z wnioskiem o ponowne udzielenie koncesji w takim samym zakresie nie wcześniej niż po upływie 3 lat od dnia wydania decyzji o cofnięciu koncesji.
art. 62. 1. Za udzielenie koncesji lub jej zmianę oraz za udzielenie promesy pobiera się opłatę skarbową, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli koncesji udzielono w trybie przetargu, za udzielenie koncesji pobiera się opłatę w wysokości, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2.
3. Opłatę, o której mowa w art. 54 ust. 1 lub ust. 2, wnosi się na rachunek organu koncesyjnego, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.
art. 63. W sprawach nieuregulowanych w przepisach art. 49–63 stosuje się przepisy odrębnych ustaw regulujących działalność podlegającą koncesjonowaniu.
art. 64. 1. Organ prowadzący, na podstawie przepisów regulujących daną działalność gospodarczą, rejestr działalności regulowanej dokonuje wpisu na wniosek przedsiębiorcy, po złożeniu przez przedsiębiorcę oświadczenia o spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności.
2. Oświadczenie składa się do organu prowadzącego rejestr działalności regulowanej na piśmie albo w postaci elektronicznej.
3. Przedsiębiorca podlegający wpisowi do ewidencji może złożyć wniosek wraz z oświadczeniem również w urzędzie gminy, wskazując organ prowadzący rejestr działalności regulowanej.
4. Treść oświadczenia, sposób prowadzenia rejestru oraz dane podlegające wpisowi do rejestru określają przepisy ustaw regulujących daną działalność.
5. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu wpisu do rejestru.
art. 65. 1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje decyzję o zakazie wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
1) przedsiębiorca złożył oświadczenie, o którym mowa w art. 64, niezgodne ze stanem faktycznym;
2) przedsiębiorca nie usunął naruszeń warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej w wyznaczonym przez organ terminie;
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wymaganych do wykonywania działalności regulowanej przez przedsiębiorcę.
2. Decyzja, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 3, podlega natychmiastowemu wykonaniu.
3. W przypadku wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, organ z urzędu wykreśla wpis przedsiębiorcy w rejestrze działalności regulowanej.
4. Przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio w przypadku gdy przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą objętą wpisem także na podstawie wpisów do innych rejestrów działalności regulowanej w tym samym zakresie działalności gospodarczej.
art. 66. Wpisowi do rejestru działalności regulowanej podlegają następujące rodzaje działalności gospodarczej:
1) działalność gospodarcza polegająca na prowadzeniu szkoleń w zakresie środków ochrony roślin,
2) działalność gospodarcza w zakresie importu lub nabycia wewnątrzwspólnotowego biokomponentów, a następnie ich sprzedaży lub zbycia w innej formie,
3) działalność gospodarcza w zakresie organizowania imprez turystycznych oraz pośredniczenia na zlecenie klientów w zawieraniu umów o świadczenie usług turystycznych,
4) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia kursów ADR, kursu na eksperta ADN, eksperta ADN do spraw przewozu gazów, eksperta ADN do spraw przewozu chemikaliów oraz kursów dla doradców,
5) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka doskonalenia techniki jazdy,
6) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia kierowców,
7) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia ośrodka szkolenia,
działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia pracowni psychologicznej wykonującej badania psychologiczne w zakresie psychologii transportu,
9) działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia stacji kontroli pojazdów,
10) działalność gospodarcza w zakresie przechowywania dokumentacji osobowej i płacowej pracodawców o czasowym okresie przechowywania,
11) działalność gospodarcza w zakresie udzielania zgody na korzystanie z uznanego systemu certyfikacji,
12) działalność gospodarcza w zakresie wprowadzania środków ochrony roślin do obrotu lub konfekcjonowania tych środków,
13) działalność gospodarcza w zakresie wyrobu lub rozlewu napojów spirytusowych,
14) działalność gospodarcza w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich,
15) działalność gospodarcza w zakresie wyrobu, oczyszczania, skażania lub odwadniania alkoholu etylowego,
16) działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania biogazu rolniczego lub wytwarzania energii elektrycznej z biogazu rolniczego,
17) działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania biokomponentów, a następnie ich sprzedaży lub zbycia w innej formie, lub przeznaczenia ich do wytworzenia przez wytwórcę paliw ciekłych lub biopaliw ciekłych,
1 działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania wyrobów tytoniowych,
19) działalność kantorowa,
20) działalność telekomunikacyjna będąca działalnością gospodarczą,
21) działalność gospodarcza w zakresie świadczenia usług: pośrednictwa pracy, doradztwa personalnego, poradnictwa zawodowego, pracy tymczasowej,
22) działalność pocztowa,
23) kształcenie podyplomowe lekarza i lekarza dentysty wykonywane przez przedsiębiorcę,
24) kształcenie podyplomowe pielęgniarek i położnych prowadzone przez przedsiębiorcę,
25) produkcja tablic rejestracyjnych,
26) prowadzenie żłobka lub klubu dziecięcego,
27) wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług detektywistycznych,
2 wykonywanie działalności szkoleniowej w zakresie prowadzenia szkolenia personelu lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji członka personelu lotniczego oraz wpisywanych do niego uprawnień, z wyjątkiem prowadzenia szkolenia lotniczego w celu uzyskania świadectwa kwalifikacji informatora służby informacji powietrznej oraz informatora lotniskowej służby informacji powietrznej.
art. 67. W przepisach szczegółowych dotyczących działalności regulowanej należy określić nazwę konkretnego rejestru działalności regulowanej i wyraźnie wskazać organ rejestrowy.
art. 68. 1. Wniosek o wpis do rejestru działalności regulowanej powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę,
2) adres wykonywania działalności gospodarczej lub siedzibę.
3) numer NIP przedsiębiorcy.
4) informację, że przedsiębiorca jest wpisany w jednym z rejestrów KRS, REGON czy PESEL. lub w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego nierejestrowanego w KRS i CEIDG numer i nazwę rejestru zagranicznego.
5) informację o zakresie wykonywanej działalności,
6) adres miejsca wykonywania działalności,
7) innych danych związanych ze specyfiką danej działalności regulowanej.
2. Składając wniosek, o którym mowa w ust. 1. przedsiębiorca składa także oświadczenie o znajomości i spełnianiu warunków wymaganych dla określonej działalności regulowanej oraz kompletności i wiarygodności danych zawartych we wniosku.
3. Do rejestru działalności regulowanej należy wpisać dane wymienione w ust. 1.
4. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 3. przedsiębiorca w ciągu 14 dni ma obowiązek zgłoszenia takiej zmiany, a właściwy organ dokonania zmian w rejestrze.
art. 69. 1. Rejestr działalności regulowanej jest jawny.
2. Istnieje możliwość prowadzenia rejestru w systemie informatycznym i wydawania zaświadczeń w zakresie danych z rejestru w formie elektronicznej.
art. 70. Organy administracji publicznej mają prawo do przeprowadzania kontroli u przedsiębiorców wykonujących działalność regulowaną.
art. 71. 1. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej może odmówić przedsiębiorcy wpisu do niego, jeśli:
1) podmiot nie spełnia warunków,
2) wydano prawomocne orzeczenie o zakazie działalności objętej wpisem.
2. Organ prowadzący rejestr działalności regulowanej dokonuje wykreślenia z rejestru w przypadku:
1) złożenia przez przedsiębiorcę wniosku o wykreślenie,
2) nieusunięcia w wyznaczonym przez organ administracji publicznej czasie nieprawidłowości,
3) przekazania we wniosku informacji niezgodnych ze stanem faktycznym,
4) wydania prawomocnego orzeczenia o zakazie działalności objętej wpisem.
3. Odmowa wpisu oraz wykreślenie z rejestru następują w drodze decyzji administracyjnej.
art. 72. Udzielenie zezwolenia na wykonywanie działalności gospodarczej, odmowa udzielania, zmiana i cofnięcie zezwolenia następuje w drodze decyzji administracyjnej.
art. 73. 1. Organ administracji publicznej może określić w zezwoleniu zgodnie z przepisami ustaw szczegółowych szczególne warunki wykonywania działalności gospodarczej.
2. Organ administracji publicznej jest zobowiązany do przekazania przedsiębiorcy szczegółowych informacji o warunkach, o których mowa w ust. 1.
3. Organy udzielające zezwoleń są określone w przepisach ustaw szczegółowych.
art. 74. 1. Wniosek o udzielnie zezwolenia powinien zawierać:
1) imię i nazwisko lub nazwę,
2) adres wykonywania działalności gospodarczej lub siedzibę.
3) numer NIP przedsiębiorcy.
4) informację, że przedsiębiorca jest wpisany w jednym z rejestrów KRS, REGON czy PESEL. lub w przypadku przedsiębiorcy zagranicznego nierejestrowanego w KRS i CEIDG numer i nazwę rejestru zagranicznego.
5) informację o zakresie wykonywanej działalności,
6) adres miejsca wykonywania działalności,
7) innych danych związanych ze specyfiką danego zezwolenia.
2. W sytuacji gdy do udzielania wymagane są informacje na temat przedsiębiorcy będące w posiadaniu innego organu administracji publicznej, organ wydający zezwolenie pozyskuje je sam lub umożliwia przedsiębiorcy złożenie stosownego oświadczenia w tym zakresie.
3. Przedsiębiorca może złożyć wniosek także w formie elektronicznej wraz z wymaganymi załącznikami.
Ar. 75. Zezwolenie jest wydawane na czas nieokreślony, za wyjątkiem sytuacji wskazanych w ustawach szczegółowych i uzasadnionych nadrzędnym interesem publicznym.
art. 76. 1. W zezwoleniu na wykonywanie działalności gospodarczej muszę znajdować się dane zawarte w art. 74. ust. 1. oraz:
1) numer zezwolenia,
2) podstawę prawną wydania zezwolenia,
3) datę wydania,
4) oznaczenie organu administracji publicznej wydającego zezwolenie.
2. W przypadku zmiany danych, o których mowa w ust. 1. przedsiębiorca w ciągu 14 dni ma obowiązek zgłoszenia takiej zmiany a właściwy organ dokonania zmian w rejestrze.
art. 77. Organy administracji publicznej mają prawo do przeprowadzania kontroli u przedsiębiorców wykonujących działalność za zezwoleniem.
art. 78. 1. Organ wydający zezwolenie na działalność gospodarczą może odmówić przedsiębiorcy wydania zezwolenia, jeśli:
1) podmiot nie spełnia warunków,
2) wydano prawomocne orzeczenie o zakazie działalności objętej zezwoleniem.
2. Organ wydający zezwolenie na działalność gospodarczą cofa zezwolenie w przypadku, gdy:
1) przedsiębiorca przestał spełniać warunki wymagane do wykonywania działalności objętej zezwoleniem,
2) przedsiębiorca nie usunął w wyznaczonym przez organ administracji publicznej czasie niezgodnych z prawem stanów faktycznych i prawnych,
3) wydano prawomocne orzeczenie o zakazie działalności objętej zezwoleniem.
|
ciąg dalszy w następnym poście.
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Mikołaj Liściowski
Nowa Prawica
Dołączył: 14 Cze 2013
Posty: 4329
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
| Wysłany: Czw 16:34, 09 Kwi 2015 Temat postu: |
|
|
| Cytat: | art. 79. Zezwolenia wymagają następujące rodzaje działalności gospodarczej:
1) obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości powyżej 18% alkoholu,
2) obrót hurtowy w kraju napojami alkoholowymi o zawartości do 18% alkoholu,
3) sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży,
4) opróżnianie zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych,
5) ochrona przed bezdomnymi zwierzętami,
6) prowadzenie schronisk dla bezdomnych zwierząt, a także grzebowisk i spalarni zwłok zwierzęcych i ich części,
7) utworzenie funduszu emerytalnego,
utworzenie towarzystwa emerytalnego,
9) utworzenie banku w formie spółki akcyjnej i banku spółdzielczego oraz wykonywanie przez nie działalności bankowej,
10) utworzenie za granicą banku przez bank krajowy, jak również utworzenie oddziału banku krajowego za granicą,
11) utworzenie oddziału banku zagranicznego w kraju,
12) utworzenie przedstawicielstwa w Polsce przez banki zagraniczne i instytucje kredytowe,
13) utworzenie banku krajowego przez instytucję kredytową,
14) wykonywanie działalności związanej z narażeniem na działanie promieniowania jonizującego polegającej na:
a) wytwarzaniu, przetwarzaniu, przechowywaniu, transporcie, stosowaniu materiałów jądrowych lub źródeł promieniotwórczych i obrocie tymi materiałami lub źródłami,
b) przechowywaniu, transporcie, przetwarzaniu lub składowaniu odpadów promieniotwórczych,
c) przechowywaniu, transporcie lub przerobie wypalonego paliwa jądrowego i obrocie tym paliwem,
d) wzbogacaniu izotopowym,
e) budowie, rozruchu, eksploatacji oraz likwidacji obiektów jądrowych,
f) budowie, eksploatacji i zamknięciu składowisk odpadów promieniotwórczych,
g) produkowaniu, instalowaniu, stosowaniu i obsłudze urządzeń zawierających źródła promieniotwórcze oraz obrocie tymi urządzeniami,
h) uruchamianiu i stosowaniu urządzeń wytwarzających promieniowanie jonizujące,
i) uruchamianiu pracowni, w których mają być stosowane źródła promieniowania jonizującego, w tym pracowni rentgenowskich,
j) zamierzonym dodawaniu substancji promieniotwórczych w procesie produkcyjnym wyrobów powszechnego użytku i wyrobów medycznych, wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, wyposażenia wyrobów medycznych, wyposażenia wyrobów medycznych do diagnostyki in vitro, aktywnych wyrobów medycznych do implantacji, obrocie tymi wyrobami oraz przywozie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i wywozie z tego terytorium tych wyrobów i wyrobów powszechnego użytku, do których dodano substancje promieniotwórcze,
k) zamierzonym podawaniu substancji promieniotwórczych ludziom i zwierzętom w celu medycznej lub weterynaryjnej diagnostyki, leczenia lub badań naukowych
15) wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie instalacji lub napraw oraz sprawdzania pod względem zgodności z wymaganiami okresowo, przed i po zainstalowaniu oraz po naprawie określonych rodzajów przyrządów pomiarowych, jeżeli to wynika z wiążących Rzeczpospolitą Polską umów międzynarodowych,
16) prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę,
17) zbiorowe odprowadzania ścieków,
1 prowadzenie laboratorium referencyjnego,
19) zamknięte użycie GMO (zgoda),
20) wprowadzenie do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów GMO,
21) wywóz za granicę i tranzyt przez terytorium Rzeczypospolitej Polskiej produktów GMO,
22) zamierzone uwolnienie GMO do środowiska w celach innych niż wprowadzenie do obrotu (zgoda),
23) prowadzenie systemów płatności (zgoda),
24) prowadzenie systemów rozrachunku papierów wartościowych,
25) wprowadzenie do obrotu produktów leczniczych,
26) wytwarzanie produktu leczniczego (także produktów leczniczych terapii zaawansowanej),
27) import produktu leczniczego,
2 prowadzenie hurtowni farmaceutycznej,
29) prowadzenie apteki ogólnodostępnej,
30) uruchomienie apteki szpitalnej (zgoda),
31) wykonywanie zawodu przewoźnika drogowego (podjęcie i wykonywanie transportu drogowego),
32) podjęcie i wykonywanie międzynarodowego transportu drogowego (licencji wspólnotowej),
33) podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób samochodem osobowym,
34) podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób pojazdem samochodowym przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu powyżej 7 i nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą,
35) podjęcie i wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką,
36) podjęcie i wykonywanie transportu drogowego w zakresie pośrednictwa przy przewozie rzeczy (licencja),
37) wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych w krajowym transporcie drogowym,
3 wykonywanie przewozów regularnych i przewozów regularnych specjalnych w międzynarodowym transporcie drogowym,
39) wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (przez zagraniczny podmiot niemający siedziby w państwie członkowskim Unii Europejskiej, Konfederacji Szwajcarskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym),
40) wykonywanie przewozu kabotażowego,
41) założenie i prowadzenie lotniska,
42) zarządzanie lotniskiem,
43) obsługa naziemna statków powietrznych, załóg, pasażerów i ładunku, wykonywanej na rzecz przewoźników lotniczych i innych użytkowników statków powietrznych,
44) działalność gospodarcza polegająca na wykonywaniu przewozów kolejowych osób lub rzeczy albo na świadczeniu usług trakcyjnych (licencja),
45) wykonywanie działalności ubezpieczeniowej,
46) prowadzenie działalności reasekuracyjnej,
47) działalność brokerska,
4 wykonywanie rybołówstwa morskiego – licencja połowowa,
49) wykonywanie rybołówstwa morskiego – zezwolenie połowowe,
50) połowy organizmów morskich w polskich obszarach morskich w celach naukowo-badawczych albo szkoleniowych (pozwolenia),
51) prowadzenie chowu lub hodowli ryb i innych organizmów morskich albo zarybiania w polskich obszarach morskich,
52) utworzenie funduszu inwestycyjnego,
53) wykonywanie działalności przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych,
54) zarządzanie portfelami, w skład których wchodzi jeden lub większa liczba instrumentów finansowych przez towarzystwo funduszy inwestycyjnych,
55) doradztwo inwestycyjne towarzystwa funduszy inwestycyjnych,
56) prowadzenie działalności gospodarczej polegającej na hodowli zwierząt laboratoryjnych lub dostarczaniu zwierząt doświadczalnych,
57) prowadzenie warsztatu w zakresie instalacji, w tym aktywacji, napraw lub sprawdzania pod względem zgodności z wymaganiami tachografów cyfrowych, w tym ich kalibracji,
5 wytwarzanie, przetwarzane lub przerabianie środków odurzających lub substancji psychotropowych będących produktami leczniczymi albo niebędących produktami leczniczymi, a także prekursorów kategorii 1,
59) stosowanie środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 w celu prowadzenia badań naukowych,
60) zbiór mleczka makowego i opium z maku oraz ziela lub żywicy konopi innych niż włókniste w celu prowadzenia badań naukowych,
61) sporządzanie wyciągów ze słomy makowej,
62) przywóz, wywóz, wewnątrzwspólnotowa dostawa lub wewnątrzwspólnotowe nabycie środków odurzających lub substancji psychotropowych,
63) obrót hurtowy środkami odurzającymi lub substancjami psychotropowymi będącymi produktami leczniczymi albo niebędącymi produktami leczniczymi a także prekursorami kategorii 1,
64) uprawa maku lub konopi włóknistych,
65) skup maku lub konopi włóknistych,
66) prowadzenie giełdy,
67) prowadzenie rynku pozagiełdowego,
6 prowadzenie rachunków lub rejestrów towarów giełdowych,
69) prowadzenie izby rozliczeniowej lub izby rozrachunkowej,
70) prowadzenie działalności maklerskiej,
71) prowadzenie rachunków papierów wartościowych i rachunków zbiorczych (działalność powiernicza),
72) przywrócenie akcjom formy dokumentu (zniesienie dematerializacji akcji),
73) jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca,
74) nabywanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca,
75) prowadzenie składu podatkowego,
76) wykonywanie czynności w charakterze przedstawiciela podatkowego,
77) prowadzenie działalności jako podmiot pośredniczący
7 wyprowadzenia ze składu podatkowego, poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, wyrobów akcyzowych niebędących własnością podmiotu prowadzącego ten skład podatkowy
79) wysyłanie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany wysyłający
80) utworzenie spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej,
81) prowadzenie salonu gry bingo pieniężne,
82) urządzanie zakładów wzajemnych,
83) urządzanie turnieju gry pokera,
84) urządzanie loterii fantowych, loterii audioteksowych, gry bingo fantowe i loterii promocyjnych,
85) świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji płatniczej,
86) wydawanie pieniądza elektronicznego oraz świadczenie usług płatniczych w charakterze krajowej instytucji pieniądza elektronicznego,
87) prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenie przetwarzania odpadów,
8 pozwolenie zintegrowane,
89) wydobywanie odpadów (zgoda),
90) prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych.
Rozdział 7. Kontrola wykonywania działalności gospodarczej
art. 80. 1. Kontrola działalności gospodarczej przedsiębiorców przeprowadzana jest na zasadach określonych w niniejszej ustawie, chyba że zasady i tryb kontroli wynikają z bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie
obowiązującego prawa wspólnotowego albo z ratyfikowanych umów międzynarodowych.
2. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do kontroli przedsiębiorcy w zakresie przestrzegania warunków bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej.
3. W zakresie nieuregulowanym w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustaw szczególnych.
4. Zakres przedmiotowy kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy oraz organy upoważnione do jej przeprowadzenia określają odrębne ustawy.
5. Przedsiębiorcy, który poniósł szkodę na skutek przeprowadzenia czynności kontrolnych z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, przysługuje odszkodowanie.
6. Dochodzenie roszczenia, o którym mowa w ust. 5, następuje na zasadach i w trybie określonych w odrębnych przepisach.
7. Dowody przeprowadzone w toku kontroli przez organ kontroli z naruszeniem przepisów prawa w zakresie kontroli działalności gospodarczej przedsiębiorcy, jeżeli miały istotny wpływ na wyniki kontroli, nie mogą stanowić dowodu w żadnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym, karnym lub karnoskarbowym dotyczącym kontrolowanego przedsiębiorcy.
art. 81. 1. Organy administracji publicznej planują i organizują kontrole po uprzednim przeprowadzeniu analizy w jakim obszarze i u których przedsiębiorców ryzyko naruszenia przepisów jest największe.
2. W celu udokumentowania przeprowadzenia analizy ryzyka i uzasadnienia przeprowadzenia kontroli organ administracji publicznej są zobowiązane do dołączenia lub wskazania analizy w protokole z kontroli.
3. Ust. 2. nie dotyczy kontroli spowodowanej nowymi okolicznościami lub kontroli wybranej na zasadzie losowej.
art. 82. 1. W razie powzięcia wiadomości o wykonywaniu działalności gospodarczej niezgodnie z przepisami ustawy, a także w razie stwierdzenia: zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności, wójt, burmistrz lub prezydent miasta niezwłocznie zawiadamia
właściwe organy administracji publicznej.
2. Zawiadomione organy niezwłocznie powiadamiają wójta, burmistrza lub prezydenta miasta o podjętych czynnościach.
3. W przypadku braku możliwości zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, wójt, burmistrz lub prezydent miasta może nakazać, w drodze decyzji, wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej na czas niezbędny, nie dłuższy niż 3 dni.
4. Decyzji nakazującej wstrzymanie wykonywania działalności gospodarczej w razie stwierdzenia zagrożenia życia lub zdrowia, niebezpieczeństwa powstania szkód majątkowych w znacznych rozmiarach lub naruszenia środowiska w wyniku wykonywania tej działalności nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.
art. 83. . 1. Organy kontroli zawiadamiają przedsiębiorcę o zamiarze wszczęcia kontroli.
2. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się, w przypadku gdy:
1) kontrola ma zostać przeprowadzona na podstawie bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego albo na podstawie ratyfikowanej umowy międzynarodowej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
3) kontrola jest przeprowadzana na podstawie przepisów ustawy z dnia 25 sierpnia
2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw;
4) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;
5) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego;
6) przedsiębiorca nie ma adresu zamieszkania lub adresu siedziby lub doręczanie pism na podane adresy było bezskuteczne lub utrudnione.
3. Zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli nie dokonuje się także w przypadkach określonych w art. 282c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.
4. Kontrolę wszczyna się nie wcześniej niż po upływie 7 dni i nie później niż przed upływem 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli. Jeżeli kontrola nie zostanie wszczęta w terminie 30 dni od dnia doręczenia zawiadomienia, wszczęcie kontroli wymaga ponownego zawiadomienia.
5. Na wniosek przedsiębiorcy kontrola może być wszczęta przed upływem 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia.
6. Zawiadomienie o zamiarze wszczęcia kontroli zawiera:
1) oznaczenie organu;
2) datę i miejsce wystawienia;
3) oznaczenie przedsiębiorcy;
4) wskazanie zakresu przedmiotowego kontroli;
5) podpis osoby upoważnionej do zawiadomienia.
7. Uzasadnienie przyczyny braku zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli umieszcza się w książce kontroli i protokole kontroli.
art. 84. 1. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez pracowników organów kontroli po okazaniu przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej legitymacji służbowej upoważniającej do wykonywania takich czynności oraz po doręczeniu upoważnienia do przeprowadzenia kontroli, chyba że przepisy szczególne przewidują możliwość podjęcia kontroli po okazaniu legitymacji. W takim przypadku upoważnienie doręcza się przedsiębiorcy albo osobie przez niego upoważnionej w terminie określonym w tych przepisach, lecz nie później niż trzeciego dnia od wszczęcia kontroli.
2. Podjęcie czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, na podstawie przepisów szczególnych, może dotyczyć jedynie przypadków, gdy czynności kontrolne są niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia, a także gdy przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego.
3. Czynności kontrolne mogą być wykonywane przez osoby niebędące pracownikami organu kontroli, jeżeli przepisy odrębnych ustaw tak stanowią.
4. Do pracowników organu kontroli oraz osób, o których mowa w ust. 3, stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego dotyczące wyłączenia pracownika, chyba że przepisy odrębnych ustaw stanowią inaczej.
5. Zmiana osób upoważnionych do wykonania kontroli, zakresu przedmiotowego kontroli oraz miejsca wykonywania czynności kontrolnych wymaga każdorazowo wydania odrębnego upoważnienia. Zmiany te nie mogą prowadzić do wydłużenia przewidywanego wcześniej terminu zakończenia kontroli.
6. Upoważnienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej:
1) wskazanie podstawy prawnej;
2) oznaczenie organu kontroli;
3) datę i miejsce wystawienia;
4) imię i nazwisko pracownika organu kontroli uprawnionego do wykonania kontroli oraz numer jego legitymacji służbowej;
5) oznaczenie przedsiębiorcy objętego kontrolą;
6) określenie zakresu przedmiotowego kontroli;
7) wskazanie daty rozpoczęcia i przewidywanego terminu zakończenia kontroli;
podpis osoby udzielającej upoważnienia z podaniem zajmowanego stanowiska lub funkcji;
9) pouczenie o prawach i obowiązkach kontrolowanego przedsiębiorcy.
7. Dokument, który nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 6, nie stanowi podstawy do przeprowadzenia kontroli.
8. Zakres kontroli nie może wykraczać poza zakres wskazany w upoważnieniu.
9. W razie nieobecności kontrolowanego przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, czynności kontrolne mogą być wszczęte po okazaniu legitymacji służbowej pracownikowi kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę.
art. 85. W przypadku wszczęcia czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej, przed podjęciem pierwszej czynności kontrolnej, osoba podejmująca kontrolę ma obowiązek poinformować kontrolowanego przedsiębiorcę lub osobę, wobec której podjęto czynności kontrolne, o jego prawach i obowiązkach w trakcie kontroli.
art. 86. 1. Czynności kontrolnych dokonuje się w obecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadkach gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego.
3. Kontrolowany jest obowiązany do pisemnego wskazania osoby upoważnionej do reprezentowania go w trakcie kontroli, w szczególności w czasie jego nieobecności.
4. Do czasu trwania kontroli, o którym mowa w art. 92 ust. 1, nie wlicza się czasu nieobecności kontrolowanego przedsiębiorcy lub osoby przez niego upoważnionej, jeżeli stanowi to przeszkodę w przeprowadzeniu czynności
kontrolnych.
5. W razie nieobecności kontrolowanego lub osoby przez niego upoważnionej albo niewykonania przez kontrolowanego obowiązku, o którym mowa w ust. 3, czynności kontrolne mogą być wykonywane w obecności innego pracownika kontrolowanego, który może być uznany za osobę, o której mowa w art. 97 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny, lub w obecności przywołanego świadka, którym powinien być funkcjonariusz publiczny, niebędący jednak pracownikiem organu przeprowadzającego kontrolę.
art. 87. 1. Kontrolę przeprowadza się w siedzibie kontrolowanego lub w miejscu wykonywania działalności gospodarczej oraz w godzinach pracy lub w czasie faktycznego wykonywania działalności gospodarczej przez kontrolowanego.
2. Kontrola lub poszczególne czynności kontrolne, za zgodą kontrolowanego, mogą być przeprowadzane również w siedzibie organu kontroli, jeżeli może to usprawnić prowadzenie kontroli.
art. 88. Czynności kontrolne powinny być przeprowadzane w sposób sprawny i możliwie niezakłócający funkcjonowania kontrolowanego przedsiębiorcy. W przypadku gdy przedsiębiorca wskaże na piśmie, że przeprowadzane czynności zakłócają w sposób istotny działalność gospodarczą przedsiębiorcy, konieczność podjęcia takich czynności powinna być uzasadniona w protokole kontroli.
art. 89. 1. Przedsiębiorca jest obowiązany prowadzić i przechowywać w swojej siedzibie książkę kontroli oraz upoważnienia i protokoły kontroli. Książka kontroli może mieć formę zbioru dokumentów. Książka kontroli służy
przedsiębiorcy do dokumentowania liczby i czasu trwania kontroli jego działalności.
2. Książka kontroli może być prowadzona także w formie elektronicznej. Przedsiębiorca, który prowadzi książkę kontroli w formie elektronicznej, dokonuje wpisów oraz aktualizacji danych zawartych w książce kontroli. Domniemywa się, że dane zawarte w książce kontroli prowadzonej w formie elektronicznej znajdują potwierdzenie w dokumentach przechowywanych przez przedsiębiorcę.
3. Książka kontroli zawiera wpisy dokonywane przez organ kontroli. Wpisy obejmują:
1) oznaczenie organu kontroli;
2) oznaczenie upoważnienia do kontroli;
3) zakres przedmiotowy przeprowadzonej kontroli;
4) daty podjęcia i zakończenia kontroli;
5) zalecenia pokontrolne oraz określenie zastosowanych środków pokontrolnych;
6) uzasadnienie braku zawiadomienia przedsiębiorcy o zamiarze wszczęcia kontroli;
7) uzasadnienie wszczęcia kontroli, o której mowa w art. 84 ust. 2;
uzasadnienie zastosowanych wyjątków, o których mowa w art. 83, 86, 91 i 92;
9) uzasadnienie przedłużenia czasu trwania kontroli, o którym mowa w art. 92 ust. 3 i 4;
10) uzasadnienie czasu trwania przerwy, o której mowa w art. 83 ust. 3.
3. Przedsiębiorca jest obowiązany dokonywać w książce kontroli wpisu informującego o wykonaniu zaleceń pokontrolnych bądź wpisu o ich uchyleniu przez organ kontroli lub jego organ nadrzędny albo sąd administracyjny.
art. 90. 1. W przypadku wszczęcia kontroli, przedsiębiorca jest obowiązany niezwłocznie okazać kontrolującemu książkę kontroli, o której mowa w art. 89 ust. 1, albo kopie odpowiednich jej fragmentów lub wydruki z systemu informatycznego, którym prowadzona jest książka kontroli, poświadczone przez siebie za zgodność z wpisem w książce kontroli.
2. Przedsiębiorca jest zwolniony z okazania książki kontroli, jeżeli jej okazanie jest niemożliwe ze względu na udostępnienie jej innemu organowi kontroli. W takim przypadku przedsiębiorca okazuje książkę kontroli w siedzibie organu kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia zwrotu tej książki przez organ kontroli.
art. 91. 1. Nie można równocześnie podejmować i prowadzić więcej niż jednej kontroli działalności przedsiębiorcy. Nie dotyczy to sytuacji, gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego;
5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu;
6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty
Europejskiej;
7) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym;
kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.
2. Jeżeli przedsiębiorca wykonuje działalność gospodarczą w więcej niż jednym zakładzie lub innej wyodrębnionej części swojego przedsiębiorstwa, zasada określona w ust. 1 zdanie pierwsze odnosi się do zakładu lub części przedsiębiorstwa, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W zakładzie lub części przedsiębiorstwa, w której przeprowadzana jest kontrola, dopuszczalne jest równoczesne przeprowadzenie czynności kontrolnych niezbędnych do zakończenia innej kontroli u tego przedsiębiorcy.
4. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do kontroli działalności gospodarczej mikroprzedsiębiorcy i małego przedsiębiorcy
5. Jeżeli działalność gospodarcza przedsiębiorcy jest już objęta kontrolą innego organu, organ kontroli odstąpi od podjęcia czynności kontrolnych oraz może ustalić z przedsiębiorcą inny termin przeprowadzenia kontroli.
art. 92. 1. Czas trwania wszystkich kontroli organu kontroli u przedsiębiorcy w jednym roku kalendarzowym nie może przekraczać:
1) w odniesieniu do mikroprzedsiębiorców – 12 dni roboczych;
2) w odniesieniu do małych przedsiębiorców – 18 dni roboczych;
3) w odniesieniu do średnich przedsiębiorców – 24 dni roboczych;
4) w odniesieniu do pozostałych przedsiębiorców – 48 dni roboczych.
2. Ograniczeń czasu kontroli nie stosuje się, w przypadkach gdy:
1) ratyfikowane umowy międzynarodowe stanowią inaczej;
2) przeprowadzenie kontroli jest niezbędne dla przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa lub wykroczenia, przeciwdziałania popełnieniu przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego lub zabezpieczenia dowodów jego popełnienia;
3) kontrola jest prowadzona w toku postępowania prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów;
4) przeprowadzenie kontroli jest uzasadnione bezpośrednim zagrożeniem życia, zdrowia lub środowiska naturalnego;
5) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług przed dokonaniem tego zwrotu;
6) przeprowadzenie kontroli jest realizacją obowiązków wynikających z przepisów prawa wspólnotowego o ochronie konkurencji lub przepisów prawa wspólnotowego w zakresie ochrony interesów finansowych Wspólnoty
Europejskiej;
7) kontrola dotyczy podmiotów, którym na mocy odrębnych przepisów właściwy organ wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi – w zakresie związanym z wykonaniem tej decyzji;
kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym;
9) kontrola dotyczy zasadności dokonania zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie przepisów o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków poniesionych w związku z budową pierwszego własnego mieszkania.
3. Przedłużenie czasu trwania kontroli jest możliwe jedynie z przyczyn niezależnych od organu kontroli i wymaga uzasadnienia na piśmie. Uzasadnienie doręcza się przedsiębiorcy i wpisuje do książki kontroli przed podjęciem dalszych czynności kontrolnych. Przedłużenie czasu trwania kontroli nie może naruszać
terminów, o których mowa w ust. 1.
4. Przedłużenie czasu trwania kontroli możliwe jest także, jeżeli w toku kontroli zostanie ujawnione zaniżenie zobowiązania podatkowego lub zawyżenie straty w wysokości przekraczającej równowartość 10% kwoty zadeklarowanego zobowiązania podatkowego lub straty, albo w przypadku ujawnienia faktu niezłożenia deklaracji pomimo takiego obowiązku.
5. Organ kontroli zawiadamia kontrolowanego o ujawnionych okolicznościach, o których mowa w ust. 4, jednocześnie wskazując zgromadzony w tym zakresie materiał dowodowy. Uzasadnienie przedłużenia czasu trwania kontroli umieszcza się w książce kontroli i protokole kontroli.
6. Czas trwania kontroli, o której mowa w ust. 4, nie może spowodować przekroczenia odpowiednio dwukrotności czasu określonego w ust. 1.
7. Jeżeli wyniki kontroli wykazały rażące naruszenie przepisów prawa przez przedsiębiorcę, można przeprowadzić powtórną kontrolę w tym samym zakresie przedmiotowym w danym roku kalendarzowym, a czas jej trwania nie może przekraczać 7 dni. Czasu trwania powtórnej kontroli nie wlicza się do czasu, o którym mowa w ust. 1.
art. 93. 1. Organ kontroli może, po pisemnym zawiadomieniu przedsiębiorcy, przerwać kontrolę na czas niezbędny do przeprowadzenia badań próbki produktu lub próbki kontrolnej, jeżeli jedyną czynnością kontrolną po otrzymaniu wyniku badania próbki będzie sporządzenie protokołu kontroli. Czasu przerwy nie wlicza się do czasu, o którym mowa w art. 92 ust. 1, o ile podczas przerwy przedsiębiorca miał możliwość wykonywania działalności gospodarczej oraz miał nieograniczony dostęp do prowadzonej przez siebie dokumentacji i posiadanych rzeczy, z wyjątkiem zabezpieczonej w celu kontroli próbki.
2. W przypadku określonym w ust. 1, doręczenie przedsiębiorcy protokołu kontroli nie wymaga ponownego wszczęcia kontroli, a dnia, w którym doręczono przedsiębiorcy protokół kontroli, nie wlicza się do czasu trwania kontroli. Dopuszcza się doręczenie protokołu kontroli w trakcie trwania kontroli innego organu.
3. Uzasadnienie czasu trwania przerwy organ kontroli obowiązany jest wpisać do książki kontroli przedsiębiorcy.
4. Przerwa, o której mowa w ust. 1, nie stanowi przeszkody do przeprowadzenia w czasie jej trwania kontroli przez inny organ kontroli.
art. 94. Przepisów art. 91 i art. 92 nie stosuje się wobec działalności przedsiębiorców w zakresie objętym:
1) nadzorem, o którym mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym;
2) nadzorem sanitarnym na podstawie ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej i ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia, w zakresie dotyczącym bezpieczeństwa żywności.
art. 95. Przepisów art. 83, 84, 86, 87, art. 89 ust. 2, art. 90, 91 i 92 nie stosuje się wobec działalności gospodarczej przedsiębiorców w zakresie objętym:
1) szczególnym nadzorem podatkowym, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej;
2) nadzorem weterynaryjnym, na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, ustawy z
dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne, ustawy z dnia 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej, ustawy z dnia 10 grudnia 2003 r. o kontroli weterynaryjnej w handlu, ustawy z dnia 29 stycznia
2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej, ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego oraz ustawy z dnia 22 lipca 2006 r. o paszach;
3) kontrolą administracji rybołówstwa, na podstawie ustawy z dnia 19 lutego 2004 r. o rybołówstwie;
4) kontrolą związaną z nadawaniem towarom przeznaczenia celnego dokonywaną w urzędzie celnym albo w miejscu wyznaczonym lub uznanym przez organ celny, na podstawie przepisów celnych albo graniczną kontrolą fitosanitarną dokonywaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin );
5) kontrolą przemieszczających się środków transportu, osób z nich korzystających oraz towarów nimi przewożonych, na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
transporcie drogowym oraz ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym;
6) zakupem produktów lub usług sprawdzającym rzetelność usługi, na podstawie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o Inspekcji Handlowej;
7) sprzedażą dokonywaną poza punktem stałej lokalizacji (sprzedaż obwoźna i obnośna na targowiskach w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
art. 96. Przepisów art. 83, art. 87, art. 91 i art. 92 nie stosuje się w odniesieniu do kontroli:
1) działalności leczniczej, prowadzonej przez organ prowadzący rejestr, ministra właściwego do spraw zdrowia, wojewodę i podmiot tworzący w zakresie zadań określonych w przepisach o działalności leczniczej;
2) przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie poszukiwania, rozpoznawania lub wydobywania kopalin objętych własnością górniczą lub podmiotu wykonującego w zakresie swojej działalności zawodowej powierzone
mu przez tego przedsiębiorcę czynności w ruchu zakładu górniczego albo zakładu wykonującego roboty geologiczne, prowadzonej przez organy Inspekcji Ochrony Środowiska lub organy nadzoru górniczego.
art. 97. Przepisów art. 91 i art. 92 nie stosuje się w odniesieniu do kontroli świadczeniodawców dokonywanej przez podmiot zobowiązany do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
art. 98. 1. Przepisów art. 83, art. 91 ust. 1 i art. 92 ust. 1 nie stosuje się do kontroli wszczętej w toku postępowania prowadzonego w wyniku złożenia wniosku przez przedsiębiorcę we własnej sprawie, na podstawie przepisów odrębnych ustaw, bezpośrednio stosowanych przepisów powszechnie obowiązującego prawa unijnego
oraz kontroli prowadzonej na podstawie ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014–2020.
2. Ilekroć w przepisach ustaw odrębnych oraz bezpośrednio stosowanych przepisach powszechnie obowiązującego prawa wspólnotowego używa się pojęć: zawiadomienie, wezwanie, zgłoszenie, których celem jest wszczęcie kontroli
działalności gospodarczej przez właściwy organ kontroli, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.
art. 99. 1. Odstępuje się od nałożenia kary pieniężnej i udziela pouczenia osobie fizycznej wykonującej działalność gospodarczą będącej mikroprzedsiębiorcą albo małym przedsiębiorcą, jeśli dopuszczono się naruszeń w okresie pierwszego roku wykonywania działalności.
2. ust. 1 dotyczy jedynie naruszeń mniejszej wagi lub sytuacji gdy naruszeń zaprzestano i zrealizowano obowiązek.
3. Odstąpienie od nałożenia kary pieniężnej na rzecz pouczenia organ administracji publicznej może przyznać wyłącznie jeden raz w odniesieniu do danego naruszenia w okresie pięciu lat następujących po jego zastosowaniu.
4. W okresie pięcioletnim, wskazanym w ust. 3., uwzględnia się także uprzednio prowadzoną działalność gospodarczą.
5. Rozwiązanie o którym mowa w ust. 1. wyłączone zostają naruszenia powtarzające się, noszące znamiona działania celowego, wynikające z rażącego niedbalstwa i przestępstwa.
art. 100. . 1. Przedsiębiorca może wnieść sprzeciw wobec podjęcia i wykonywania przez organy kontroli czynności z naruszeniem przepisów art. 83-85, art. 86 ust. 1 i 2, art. 91 ust. 1 oraz art. 92 ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem art. 102.
2. Sprzeciw przedsiębiorca wnosi na piśmie do organu podejmującego i wykonującego kontrolę. O wniesieniu sprzeciwu przedsiębiorca zawiadamia na piśmie kontrolującego.
3. Sprzeciw wnosi się w terminie 3 dni roboczych od dnia wszczęcia kontroli przez organ kontroli. Przedsiębiorca musi uzasadnić wniesienie sprzeciwu.
4. W przypadku gdy naruszenie przepisu art. 92 ust. 1 wystąpiło w trakcie prowadzonej kontroli, bieg terminu, o którym mowa w ust. 3, rozpoczyna się w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie limitu czasu trwania kontroli.
5. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie czynności kontrolnych przez organ kontroli, którego sprzeciw dotyczy, z chwilą doręczenia kontrolującemu zawiadomienia o wniesieniu sprzeciwu do czasu rozpatrzenia sprzeciwu, a w przypadku wniesienia zażalenia do czasu jego rozpatrzenia.
6. Wniesienie sprzeciwu powoduje wstrzymanie biegu czasu trwania kontroli od dnia wniesienia sprzeciwu do dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 9, albo do dnia, o którym mowa w ust. 12, z zastrzeżeniem ust. 7.
7. W przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia, o którym mowa w ust. 10, wstrzymanie biegu czasu trwania kontroli następuje do dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10, albo do dnia, o którym mowa w ust. 13.
8. W przypadku wniesienia sprzeciwu organ kontroli może, w drodze postanowienia, dokonać zabezpieczenia dowodów mających związek z przedmiotem i zakresem kontroli, na czas rozpatrzenia sprzeciwu. Zabezpieczeniu podlegają dokumenty, informacje, próbki wyrobów oraz inne nośniki informacji, jeżeli stanowią lub mogą stanowić dowód w toku kontroli.
9. Organ kontroli w terminie 3 dni roboczych od dnia otrzymania sprzeciwu, rozpatruje sprzeciw oraz wydaje postanowienie o:
1) odstąpieniu od czynności kontrolnych;
2) kontynuowaniu czynności kontrolnych.
10. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 9, przedsiębiorcy przysługuje zażalenie w terminie 3 dni od dnia otrzymania postanowienia. Rozstrzygnięcie zażalenia następuje w drodze postanowienia, nie później niż w terminie 7 dni od dnia jego wniesienia.
11. W przypadku wydania postanowienia, o którym mowa w ust. 9 pkt 2, organ kontroli może kontynuować czynności kontrolne od dnia, w którym postanowienie doręczono przedsiębiorcy, a w przypadku wniesienia zażalenia, od dnia doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10.
12. Nierozpatrzenie sprzeciwu w terminie, o którym mowa w ust. 9, jest równoznaczne w skutkach z wydaniem przez organ właściwy postanowienia, o którym mowa w ust. 9 pkt 1.
13. Nierozpatrzenie zażalenia w terminie, o którym mowa w ust. 10, jest równoznaczne w skutkach z wydaniem przez organ właściwy postanowienia uznającego słuszność wniesionego zażalenia.
14. Postanowienie, o którym mowa w ust. 8, wygasa z mocy ustawy w dniu następującym po dniu doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 9, a w przypadku, o którym mowa w ust. 12, w dniu następującym po dniu upływu terminu do rozpatrzenia sprzeciwu, z zastrzeżeniem ust. 15.
15. W przypadku wniesienia przez przedsiębiorcę zażalenia postanowienie, o którym mowa w ust. 8, wygasa w dniu następującym po dniu doręczenia przedsiębiorcy postanowienia, o którym mowa w ust. 10, a w przypadku, o którym mowa w ust. 13, w dniu następującym po dniu upływu terminu do rozpatrzenia zażalenia.
16. Do postępowań, o których mowa w ust. 9 i 10, w zakresie nieuregulowanym stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.
17. Przedsiębiorca może złożyć skargę do sądu administracyjnego na postanowienie organu kontroli o kontynuowaniu czynności kontrolnych.
art. 101. Przedsiębiorca może złożyć uzasadniony sprzeciw wobec każdorazowego przedłużenia czasu trwania kontroli przez organ kontroli. Procedura sprzeciwu jest analogiczna do procedury sprzeciwu, o której mowa w art. 100.
art 102. Wniesienie sprzeciwu nie jest dopuszczalne, gdy organ przeprowadza kontrolę, powołując się na przepisy art. 83 ust. 2 pkt 2, art. 86 ust. 2 pkt 2, art. 91 ust. 1 pkt 2, art. 92ust. 2 pkt 2 i art.97.
art. 103. 1. Na wniosek przedsiębiorcy może być przeprowadzana wspólna kontrola organów administracji publicznej, jeżeli zakres czynności kontrolnych jest tożsamy, a przeprowadzenie kontroli jest obligatoryjne.
2. Limit czasu liczony jest odrębnie dla każdego organu.
art. 104. 1. Zakazuje się kontroli w sytuacji, gdy z upoważnienia do przeprowadzenia kontroli wynika, że kontrola dotyczy zakresu badanego w ciągu 12 miesięcy przed rozpoczęciem kontroli przez inny organ.
2. W sytuacji, o której mowa w ust. 1. organ administracji publicznej korzysta z materiałów innego organu kontroli.
3. Wyjątek od zakazu, o którym mówi ust. 1. stanowią kontrole, podczas których organ stwierdził znaczne uchybienia, pojawiły się nowe okoliczności, dodatkowe dowody lub podejrzenie popełnienia przestępstwa.
art. 105. Organy administracji publicznej są zobowiązane do zamieszczania w BIP organu opisów procedur kontroli, opracowanych w sposób przejrzysty i zrozumiały dla przedsiębiorcy.
Rozdział 8. Nakładanie administracyjnych kar pieniężnych z zakresu działalności gospodarczej
art. 106. Organ administracji publicznej wymierzający administracyjną karę pieniężną ustalając wysokość tej kary zawsze wtedy, gdy działa w ramach uznania administracyjnego, bierze pod uwagę:
a) stopień, okoliczności oraz czas trwania naruszenia obowiązków,
b) częstotliwość naruszeń obowiązków w przeszłości,
c) stopień przyczynienia się podmiotu, wobec którego ma być nałożona kara, do powstania naruszenia,
d) możliwości finansowe podmiotu, wobec którego ma być nałożona kara pieniężna,
e) wysokość korzyści uzyskanej w następstwie naruszenia obowiązku.
art. 107. Organ administracji publicznej nie wszczyna postępowania w sprawie nałożenia kary, a postępowanie wszczęte umarza, jeśli:
a) podmiot naruszający przepisy podjął działania, jakich można było od niego rozsądnie wymagać, aby do naruszenia nie doszło,
c) podmiot naruszający przepisy nie miał wpływu na powstanie naruszenia, a naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których podmiot nie mógł przewidzieć.
art. 108. 1. Organ administracji publicznej odstępuje od wymierzenia kary, jeśli :
c) uprzednio nałożono karę za to samo naruszenie przez inny uprawniony organ administracji publicznej,
d) stopień naruszenia obowiązku jest znikomy,
e) podmiot naruszający przepisy zaprzestał naruszeń i zrealizował obowiązek.
2. W przypadku odstąpienia od wymierzenia kary, organ administracji publicznej udziela pouczenia.
art. 109. 1. Przedawnienie nałożenia kary pieniężnej następuje po okresie pięciu lat od naruszenia przepisów albo od wystąpienia ich skutków.
2. Przedawnienie ściągalności kary pieniężnej następuje po okresie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym kara powinna zostać uiszczona.
art. 110. Przewiduje się możliwość odroczenia płatności bądź rozłożenia na raty administracyjnej kary pieniężnej, w przypadku wystąpienia przez podmiot podlegający ukaraniu z umotywowanym wnioskiem, w którym wykaże ważny interes własny lub interes publiczny.
Rozdział 9. Zmiany w przepisach obowiązujących.
art. 111. Dokonuje się następujących zmian w obecnie obowiązujących ustawach:
1)Art. 17. ust. 3. ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o wyrobie i rozlewie wyrobów winiarskich, obrocie tymi wyrobami i organizacji rynku wina otrzymuje brzmienie:
"Działalność gospodarcza w zakresie wyrobu lub rozlewu wyrobów winiarskich jest działalnością regulowaną w rozumieniu przepisów ustawy z 2023 roku Prawo Działalności Gospodarczej. W przypadku producentów produkujących do 100 hektolitrów wina w ciągu roku stosuje się wyłącznie jej przepisy."
2) art 43. 1. Kodeksu Cywilnego otrzymuje brzmienie:
"Przedsiębiorcą jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 331 § 1, prowadząca we własnym imieniu działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy Prawo Działalności Gospodarczej. "
3) art. 20d ustawy z 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym otrzymuje brzmienie:
W przypadku niezłożenia wniosku o wpis informacji o wznowieniu wykonywania działalności gospodarczej przed upływem okresu 36 miesięcy od dnia złożenia wniosku o wpis informacji o zawieszeniu wykonywania działalności gospodarczej, sąd wszczyna postępowanie, o którym mowa w art. 24.
4) do art. 4. ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych dodaje się pkt. 18 w brzmieniu:
"Przedsiębiorca niezatrudniający pracowników prowadzący działalność
gospodarczą przez okres co najmniej 6 miesięcy może zawiesić wykonywanie
działalności gospodarczej na okres do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad
dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 5 roku życia, a w
przypadku dziecka, które z powodu stanu zdrowia potwierdzonego orzeczeniem
o niepełnosprawności lub stopniu niepełnosprawności wymaga osobistej opieki
osoby prowadzącej działalność gospodarczą, na okres do 6 lat, nie dłużej jednak niż
do ukończenia przez dziecko 18 roku życia. Z uprawnienia tego przedsiębiorca może korzystać
jednorazowo w całości lub w nie więcej niż 4 częściach."
art. 112. Uchyla się ustawę z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej, za wyjątkiem rozdziału 2.
art. 113. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2024 roku.
Uzasadnienie: Prawie dwudziestoletni okres stosowania ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (SDG), pozwala na przeprowadzenie, w świetle aktualnych warunków gospodarczych, oceny pod kątem realizacji jej celów.
Niezaprzeczalnie, niektóre z obecnych ustawowych rozwiązań, w tym częściowo przejętych z wcześniej obowiązujących ustaw, powinny pozostać w systemie prawa. Niemniej jednak, w wyniku kompleksowego przeglądu obecnego stanu prawnego oraz analizy systematyki przyjętej w SDG, uprawniony jest wniosek o potrzebie eliminacji instytucji prawnych wykraczających poza zakres przedmiotowy tej ustawy, jakim powinno być zapewnienie gwarancji wolności działalności gospodarczej, wynikającej z art. 20 Konstytucji, a także o zasadności przyjęcia nowych instytucji prawnych stanowiących wyraz tych gwarancji.
Systematyczny przegląd przepisów i wprowadzane zmiany o charakterze deregulacyjnym (uproszczeniowym) prowadzą do zmniejszania barier w wykonywaniu działalności gospodarczej. Jednak, istotne ograniczenia swobody działalności gospodarczej wynikają również z praktyki stosowania prawa. Zmiana praktyki administracyjnej wymaga odpowiednich ram prawnych, zwłaszcza poprzez wprowadzenie wyraźnych zasad ogólnych prawa gospodarczego, które będą swego rodzaju punktem odniesienia oraz wskazówką interpretacyjną dla stosujących prawo.
Należy podkreślić, że Polska buduje gospodarkę rynkową od 25 lat. Na okres obowiązywania SDG przypada również 10 lat członkostwa Polski w Unii Europejskiej, co miało znaczący wpływ na rozwój gospodarczy.
Powyższe przemawia za uchwaleniem nowego, podstawowego dla prawa gospodarczego aktu
Podstawowym celem regulacji jest urzeczywistnienie konstytucyjnej zasady wolności gospodarczej i zagwarantowanie jej wykonywania w duchu społecznej gospodarki rynkowej, z uwzględnieniem aktualnej sytuacji społecznej i gospodarczej. Cel ten planuje się osiągnąć poprzez ustanowienie norm prawnych o charakterze ogólnym, znajdujących zastosowanie dla każdego rodzaju działalności gospodarczej podejmowanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jednocześnie dążących do ukształtowania modus działania organów administracji publicznej. Przedstawiony projekt zmierza do praktycznego zastosowania zasady, że 99% przedsiębiorców działa rzetelnie, uczciwie i wobec nich administracja publiczna pełni rolę służebną oraz pomocniczą, a działania sankcyjne powinny być skierowane do 1% przedsiębiorców działających niezgodnie z prawem. Przyjęte rozwiązania będą stanowić swoisty wyraz samoograniczenia administracji publicznej. Tym samym zakłada się, że przepisy ustawy zapewnią przedsiębiorcom skuteczne instrumenty prawne do podejmowania i wykonywania działalności gospodarczej z poszanowaniem m.in. takich wartości jak: równość, interes prywatny i interes publiczny.
Nowe przepisy będą w pierwszym rzędzie służyć wzmocnieniu praw i gwarancji dla przedsiębiorców. W sposób wyraźny zostaną zaakcentowane oraz usystematyzowane ogólne zasady dotyczące wykonywania działalności gospodarczej, stanowiące katalog podstawowych praw przedsiębiorcy. W efekcie zmniejszy się ryzyko pomijania przy podejmowaniu rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie przedsiębiorcy naczelnych zasad prawa gospodarczego. Zbiór tych zasad ujęty w projektowanej ustawie będzie miał bowiem istotne znaczenie dla stosowania przepisów prawnych szeroko pojętego prawa gospodarczego, w tym w szczególności ich interpretacji.
Przepisy projektowanej ustawy będą dotyczyły przede wszystkim relacji przedsiębiorców z organami władzy publicznej. Ustawa określi również szczegółowe zasady działania organów administracji w dziedzinie gospodarki oraz wprowadzi nowe instytucje, których celem będzie wzmocnienie „dialogu” między administracją a przedsiębiorcą.
Dodatkowo, reforma będzie zmierzać do zbliżenia terminologii i instytucji prawnych prawa krajowego z prawem unijnym. Uporządkowanie systematyki ustawy pozwoli na uzyskanie efektu przejrzystości, co ułatwi stosowanie jej przepisów w praktyce.
Oczekuje się, że w zakresie przyjętych w projektowanej ustawie instytucji prawnych a także określeń, ustawy zawierające przepisy szczególne będą posługiwać się – jako modelowymi – instytucjami i określeniami w rozumieniu nadanym im ustawą – Prawo działalności gospodarczej. Rozwiązanie takie przyczyniłoby się do zapewnienia spójności i transparentności wszystkich regulacji krajowego prawa gospodarczego i jednocześnie rozważnego wprowadzania wyjątków od obowiązujących już norm prawnych.
Ustawa regulować będzie podstawowe zagadnienia związane z podejmowaniem i wykonywaniem działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez przedsiębiorców, zarówno krajowych jak i zagranicznych, a także problematykę dotyczącą działalności regulowanej oraz kontroli działalności gospodarczej oraz wymierzania administracyjnych kar pieniężnych z zakresu działalności gospodarczej. Ponadto, zamierza się zamieścić w ustawie katalog podstawowych zasad dotyczących działalności gospodarczej.
Istotnym walorem nowej ustawy będzie jej przejrzystość.
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Projekt ustawy nie wpływa niekorzystnie na sytuację rodzin z dziećmi.
|
Debata trwa do godziny 18:00 12 kwietnia.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
fora.pl - załóż własne forum dyskusyjne za darmo
Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
